Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φοβισμένα χτυποκάρδια
 
Χτυπάει ο ήχος της ανάσας σαν βροντή
Και είναι ο φόβος μου, αιώνια καταιγίδα
Ήμουν χαμένη στο χαρτί από μικρή…
Γιατί είναι η ποίηση η μόνη μου ασπίδα.

Δίχως Πατρίδα είχα πει πως τριγυρνώ
Σε ένα τρέμουλο, στο φως που αντανακλάει
Κι ήθελα τόσα να σου πω… για να σωθώ
Μα μοιάζει ο κόσμος μου φωτιά που όλο σκορπάει.

Φυλακισμένη μες τ’ αδιάκοπα γιατί…
Σε έναν κόσμο που πουλά υποκρισία...
Ένιωσα ξένη και παράφορα κενή
Γιατί δεν έζησα ποτέ μ’ αδιαφορία!

Μέσα στο χάραμα του νου… κοιμάμαι μόνη
Να με αγγίζει η ψευτιά… δε θα δεχτώ.
Κι αν η καρδιά μου μακριά σου πια παγώνει
Μόνο σ’ αυτά που είναι αλήθεια θα δοθώ.

Είναι τα χείλη μου δυο πέταλα που καίνε
Μοιάζει το σώμα μου να είναι από πυλό
Και τ’ άρωμά σου στο κορμί μου θα πλανιέται
Σαν ανταμώνουμε σε όνειρο θολό.

Μη φοβηθείς… άκου μονάχα τη σιωπή…
Δες πώς φωτίζει… σαν τον ήλιο αυτή η νύχτα…
Κι αν δεν ανήκω πουθενά σ’ αυτή τη γη,
Να σ’ αγαπάω είχα μάθει… κι ας μην σ’ είχα.

Δεν έχω τίποτα να κρύψω… δεν φοβάμαι…
Τώρα αισθάνομαι πολλά! Τώρα τολμώ…
Είσαι μαζί μου τώρα πια όπου και να ‘μαι
Μέσα στα σχήματα των άστρων σε κοιτώ…

Είναι τα μάτια μου καθρέφτης… είναι η αλήθεια…
Μέσα στη λάμψη τους θα δεις ποιος είσαι εσύ!
Διώξε μια μέρα απ’ τη ζωή σου τη συνήθεια
Κι έλα να νιώσουμε μαζί απ’ την αρχή.

Μοιάζουν οι χτύποι της καρδιάς με μελωδία…
Μπήκε η Άνοιξη… μαζί μπήκες κι εσύ!
Κι ότι δεν πίστευα… το βλέπω τώρα σα μαγεία…
Υπήρχες ξέρω… υπήρχες πάντα στη ζωή!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η ζωή μου είναι μια ανάμνηση...και η πένα...η λήθη της!
 
Παντάξενος
21-04-2015 @ 15:30
Φανταστικό!!!!! Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ, νιώθω σαν να διαβάζω εμένα!!! Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ, μ' άρεσε πάρα πάρα πολύ.
Πόσο χρονών είσαι, αν επιτρέπεται;
ΛΥΔΙΑ_Θ
21-04-2015 @ 15:32
Πράγματι φανταστικό !!!!!!!!!!! ::theos.::
ΛΕΩΝ54
21-04-2015 @ 16:03
Κι αν δεν ανήκω πουθενά σ’ αυτή τη γη,
Να σ’ αγαπάω είχα μάθει… κι ας μην σ’ είχα.....Βρε Αλεξάνδρα τι χείμαρρος ήταν αυτός; Μπράβο σου ποιήτρια!!!
Μαυρομαντηλού
21-04-2015 @ 17:18
ΒΡΕ ΤΙ ΧΑΝΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΑΝ ΤΟ ΑΛΛΟΝ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
errikos_rwot
21-04-2015 @ 18:39
Εξαιρετικό!
::smile.::
heardline
21-04-2015 @ 18:55

Φυλακισμένη μες τ’ αδιάκοπα γιατί…
Σε έναν κόσμο που πουλά υποκρισία...
Ένιωσα ξένη και παράφορα κενή
Γιατί δεν έζησα ποτέ μ’ αδιαφορία!

Καλησπέρα!!!!!

Πολύ ωραίο συμπαθεστάτη μου δεσποινίς ή κυρία!!!!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
CHЯISTOS P
21-04-2015 @ 19:37
Τα βαθιά αισθήματα δύσκολα ξεριζώνονται από μέσα μας και εμφανίζονται από μόνα τους δημιουργόντας μια μελαγχολική νοσταλγία !

Γειά σου Αλεξάνδρα ! ::up.::
oneiropola
21-04-2015 @ 20:16
Φυλακισμένη μες τ’ αδιάκοπα γιατί…
Σε έναν κόσμο που πουλά υποκρισία...
Ένιωσα ξένη και παράφορα κενή
Γιατί δεν έζησα ποτέ μ’ αδιαφορία!

Υπεροχο !!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
φραγκοσυριανος
21-04-2015 @ 22:03
Μέσα στο χάραμα του νου… κοιμάμαι μόνη
Να με αγγίζει η ψευτιά… δε θα δεχτώ.
Κι αν η καρδιά μου μακριά σου πια παγώνει
Μόνο σ’ αυτά που είναι αλήθεια θα δοθώ.

Είναι τα χείλι μου δυο πέταλα που καίνε
Μοιάζει το σώμα μου να είναι από πυλό
Και τα’ άρωμά σου στο κορμί μου θα πλανιέται
Σαν ανταμώνουμε σε όνειρο θολό.

Μη φοβηθείς… άκου μονάχα τη σιωπή…
Δες πώς φωτίζει… σαν τον ήλιο αυτή η νύχτα…
Κι αν δεν ανήκω πουθενά σ’ αυτή τη γη,
Να σ’ αγαπάω είχα μάθει… κι ας μην σ’ είχα.

Δεν έχω τίποτα να κρύψω… δεν φοβάμαι…
Τώρα αισθάνομαι πολλά! Τώρα τολμώ…
Είσαι μαζί μου τώρα πια όπου και να ‘μαι
Μέσα στα σχήματα των άστρων σε κοιτώ… ::theos.:: ::kiss.:: ::theos.::
Elen Louka
21-04-2015 @ 22:06
::up.:: ::up.:: καταπληκτικο
LADY KALAS
21-04-2015 @ 23:24
Σας ευχαριστω πολύ όλους για τα σχόλιά σας! Να στε όλοι καλά ::hug.::
ssstathis
21-04-2015 @ 23:36
"χείμαρρος συναισθημάτων και εικόνων"

::up.::καταπληκτικο ::up.::
Μαρία Χ.
22-04-2015 @ 05:00
Φανταστική Ποίηση !!!! Εύγε !!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::love.::
masimos
22-04-2015 @ 12:39
::up.:: Στις Οικοδομες οι καλυτεροι μαστορες ειναι οι
Πετραδες ! Στην ποιηση Εισαι ΕΣΥ !!!!!!
**Ηώς**
22-04-2015 @ 20:32
Ένιωσα ξένη και παράφορα κενή
Γιατί δεν έζησα ποτέ μ’ αδιαφορία! ::love.::
μιαν ΟΜΟΡΦΙΑ λαίδη μου !!!!!
poetryf
06-05-2015 @ 23:08
: )

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο