elena351
22-04-2015 @ 15:14 | http://static.pblogs.gr/f/293505-louloudi.JPG | |
ΒΥΡΩΝ
22-04-2015 @ 15:15 | της ψυχής το παράπονο λυγμός
εμμονή στης βραδιάς τη σιωπή
αναμνήσεις σκιές σκορπισμένες
απο την αρχή εαυτέ μου στό'χα πεί
να που τώρα δεν υπάρχει σφιγμός
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
ΛΥΔΙΑ_Θ
22-04-2015 @ 15:18 | ο χρόνος εισέπραξε τους"τόκους"
απο τ' έρωτα το λιτό"κομπόδεμα"
κι εγώ πλέον μόνη υπάρχω εδώ
με την μοναξιά δικό μου απόθεμα
να μετρώ της κλεψύδρας τους κόκκους.
Καταπληκτικό Ελενα !!!!!! ::theos.:: ::love.:: ::love.:: | |
CHЯISTOS P
22-04-2015 @ 15:27 | Γιά όλους έρχεται μια νέα αυγή, αρκεί να έχουμε την προσμονή γι αυτήν, Ελενάκι !
::up.:: ::love.:: ::kiss.:: | |
ivikos
22-04-2015 @ 17:02 | αναδύει πίκρα Ελενάκι!!!!!!!!!!!!
όμορφο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: | |
oneiropola
22-04-2015 @ 18:27 | ο χρόνος εισέπραξε τους"τόκους"
απο τ' έρωτα το λιτό"κομπόδεμα"
κι εγώ πλέον μόνη υπάρχω εδώ
με την μοναξιά δικό μου απόθεμα
να μετρώ της κλεψύδρας τους κόκκους.
::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
Κώστας 1959
22-04-2015 @ 19:11 | Καλησπέρα Έλενα.
Θαυμάσιο !!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
22-04-2015 @ 19:44 | ::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: | |
errikos_rwot
22-04-2015 @ 20:12 | Υπέροχο!
::smile.:: | |
**Ηώς**
22-04-2015 @ 20:35 | για την πικρία της ψυχής ντρέπομαι.... ::hug.::
κράτησε την ομορφιά όσων έζησες και μη σκέφτεσαι τα υπόλοιπα.... ::love.:: | |
Ιχνηλάτης
22-04-2015 @ 21:15 | https://www.youtube.com/watch?v=kt0qowNe4tY
Ξέχασα κείνο το μικρό κορίτσι από το Αμόι
και τη μουλάτρα που έζεχνε κρασί στην Τενερίφα,
τον έρωτα, που αποτιμάει σε ξύλινο χαμώι,
και τη γριά που εμέτραγε με πόντους την ταρίφα.
Το βυσσινί του Τισιανού και του περμαγγανάτου,
και τα κρεβάτια ξέχασα τα σαραβαλιασμένα
με τα λερά σεντόνια τους τα πολυκαιρισμένα,
για το κορμί σου που έδιωχνε το φόβο του θανάτου.
Ό,τι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι
τον τρόμου που δοκίμαζα πηδώντας το κατάρτι
το μπούσουλα, τη βάρδια μου και την πορεία στο χάρτη,
για ένα δυσεύρετο μικρό θαλασσινό κοχύλι.
Τον πυρετό στους Τροπικούς, του Ρίο τη μαλαφράντζα
την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο Μανάο
Τη μαχαιριά που μου `δωσε ο Μαγιάρος στην Κωστάντζα
και "Σε πονάει με τη νοτιά;" Όχι από αλλού πονάω.
Του τρατολόγου τον καημό, του ναύτη την ορφάνια
του καραβιού που κάθισε την πλώρη τη σπασμένη
Τις ξεβαμένες στάμπες μου πούχα για περηφάνεια
για σένα, που σαλπάρισες, γολέτα αρματωμένη.
Τι να σου τάξω ατίθασο παιδί να σε κρατήσω
Παρηγοριά μου ο σάκος μου, σ’ Αμερική κι Ασία
Σύρμα που εκόπηκε στα δυο και πως να το ματίσω;
Κατακαημένε, η θάλασσα μισάει την προδοσία.
Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε λιμάνι,
Λιμάνι κατασκότεινο, στενό, χωρίς φανάρια,
απόψε που αγκαλιάστηκαν Εβραίοι και Μουσουλμάνοι
και ταξιδέψαν τα νησιά στον πόντο, τα Κανάρια.
Γέρο, σου πρέπει μοναχά το σίδερο στα πόδια,
δύο μέτρα καραβόπανο, και αριστερά τιμόνι.
Μια μέδουσα σε αντίκρισε γαλάζια και σιμώνει
κι ένας βυθός που βόσκουνε σαλάχια και χταπόδια.
| |
Ιχνηλάτης
22-04-2015 @ 21:16 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
elena351
22-04-2015 @ 23:04 | Την καλησπέρα μου ! Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε !! ::love.::
Δημήτρη σε υπέρ ευχαριστώ !!! ::hug.:: Υπέροχο video !! Το πρωτοάκουσα σήμερα γράφοντας τους στίχους μου ....!
Καλό σας ξημέρωμα !!! | |
 |
