| |
Γίναν φωτιά τα όνειρα,
και στάχτη οι εφιάλτες,
για την σπασμένη μου ζωή,
δεν έχω τι να πω.
Μου χτύπησαν παμπόνηρα,
την πόρτα σαν διαβάτες,
οι πίκρες μου χωρίς πνοή,
ζητώντας να τους βρω.
REFREN
----------------------------------------------
Παίρνει ο καιρός το βήμα του,
και εμείς ξοπίσω πάμε,
μα πάντα εδώ ξεμένουμε,
συγγνώμη αν θα το πω.
Μα έχει ο θεός το κτήμα του,
και μέσα δεν χωράμε,
γι’αυτό ποτέ δεν παίρνουμε,
μια στάλα ουρανό.
----------------------------------------------
Βάρη πολλά στις πλάτες μου,
και έρωτες σαν δραπέτες,
που πάντα τρέχαν μακριά,
θυμίζουν τον καιρό.
Που μοιάζαν οι αγάπες μου,
σαν πένθιμοι ρεμπέτες,
που τραγουδούσαν την χαρά,
μόνο με στεναγμό.
REFREN
----------------------------------------------
Παίρνει ο καιρός το βήμα του,
και εμείς ξοπίσω πάμε,
μα πάντα εδώ ξεμένουμε,
συγγνώμη αν θα το πω.
Μα έχει ο θεός το κτήμα του,
και μέσα δεν χωράμε,
γι’αυτό ποτέ δεν παίρνουμε,
μια στάλα ουρανό.
----------------------------------------------
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
