| |
| | Σκοτωμένη Αγάπη |  | | | Απρίλης, 2015 | | |
Αν μπορούσα, τις θυμάμαι.
Μέρες που κάθε άνθρωπο πονάνε
Τέτοια μέρα μ' άφησες και συ,
σα ναυαγό σ'ένα ξερό νησί
Δε το λογάριασες ψυχή μου,
πως ήσουν η αναπνοή μου
Για μέρες και νύχτες σε ζητούσα,
να ξαναρθείς παρακαλούσα
Μα εσύ είχες κλείσει τα αυτιά σου,
μαχαιριά κάθε μου νύχτα μακριά σου
κι όταν γέμισε η καρδιά 207 μαχαιριές,
μου'πε ξέχνα τη, βγες έξω και πιές
Γυρνούσα όλη νύχτα σα τρελός
γεμίζοντας πιοτό κάθε πληγή μου,
μες στο σκοτάδι αναζητούσα λίγο φως,
να ξεγελάσω μ'ένα ψέμα τη ζωή μου
Μα ήταν αλήθεια αυτό που ζούσα κι όχι ψέμα,
τι μου συνέβη κι ήταν γύρω μου όλο αίμα
τουλάχιστο να με θυμάσαι εσύ εκεί,
έν'άσπρο εκκλησάκι στη παλιά εθνική...
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Νικηφόρος Ουρανός 38
27-04-2015 @ 07:07 | Εξαιρετική ποιητική δημιουργία!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, Πάνο! | | Κόκκινος Πίθηκος
27-04-2015 @ 08:21 | Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ φίλε μου.Επίσης! | | smaragdenia
27-04-2015 @ 10:12 | Δε το λογάριασες ψυχή μου,
πως ήσουν η αναπνοή μου
Για μέρες και νύχτες σε ζητούσα,
να ξαναρθείς παρακαλούσα
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!
ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ , ΙΣΩΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
ΑΝ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ.........
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Ενιπεύς
27-04-2015 @ 22:58 | Μα ήταν αλήθεια αυτό που ζούσα κι όχι ψέμα,
τι μου συνέβη κι ήταν γύρω μου όλο αίμα
τουλάχιστο να με θυμάσαι εσύ εκεί,
έν'άσπρο εκκλησάκι στη παλιά εθνική... ::rock.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
