| |
Δε με ακούς όταν σου λέω τα μαζεύω
Για τη δική σου αφεντιά πεντάρα δεν ξοδεύω
Άλλο με σένανε εγώ δεν πελαγώνω
– το ευκαιρώνω –
πως το λένε – το αδειάζω το συρτάρι
έτσι και την κοπάναγα δε μ’ έπαιρνες χαμπάρι
αν αύριο γινόμουνα καπνός την πάτησες ωραίο μου μανάρι
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
να δεις πως θα σαλτάρεις στο κρεβάτι ξαφνικά
στις τρεις τα ξημερώματα θα κλαις
στις πέντε , στις εφτά
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
Μία για πάντα θα αλλάξω πλέον ρότα
Σύξυλη ξαφνικά εδώ χωρίς πολλά σε παρατάω
Μονάχος εγώ αύριο πετάω
Να δεις αν σου βρωμίζουνε μεθαύριο τα χνώτα
Κάβο θα πιάσω και θα βρω στα Φίτζι σπίτι μόνιμα
Και ’συ εδώ θα μείνεις σαν την καλαμιά μέσα και φρόνιμα
Πάω να ζήσω στο Μπαλί και στις Βαλεαρίδες
Και στείλε ’συ υπόμνημα πως δε με ξαναείδες
Όλο το χρήμα απ’ τη μεγάλη τη ληστεία
Την αρπαχτή , το παραδάκι πακετάρω
Από ’δω πέρα έφυγα χοντρύνανε τ’ αστεία
Για τη Χαβάη με εν’ Αβάνας πούρο θα μπαρκάρω
Άγιο Δομίνικο γουστάρω και Αϊτή
Τσιμπούρι μού ’γινες , μου τό ’φαγες τ’ αφτί
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
να δεις πως θα σαλτάρεις στο κρεβάτι ξαφνικά
στις τρεις τα ξημερώματα θα κλαις
στις πέντε , στις εφτά
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
τρώω μαζί σου τον καιρό
τι λες τι κάνεις απορώ
το μάτι σου τ’ αλλοίθωρο
ζωή σκλαβιά κι ανήφορο
είναι μωρό μου το παιχνίδι πια ασύμφορο
άφαντος έγινα πριν μου λασκάρουν βίδες
να παίζω την τυφλόμυγα με γέλια στις Μαλδίβες
ν’ απλώνω σαν Αλή Πασάς τις δυο μου τις αρίδες
και κάθε μέρα Αύγουστος κι είναι παχιές οι μύγες
Αύριο τρέχοντας την κάνω και σαλπάρω
Και ’συ μπουκάλα έμεινες και τον κακό σου φλάρο
Στης ταραντούλας έχω πέσει τον ιστό
Σε καμιά τέτοια ξένη χώρα , σου το λέω , θα κρυφτώ
Στο Ακαπούλκο ναι στο Νέο Μεξικό
Στη Σάντα Κρουζ νουγρού μες το Λας Πάλμας
Ζωούλα θέλω πλέον χαρισάμενη της τζούρας και της κάλμας
Βενεζουέλα γιατί όχι θα μουλώξω
Πριν γίνουμ’ εδώ μέσα δυο χωριά άμα θα σε στριμώξω
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
να δεις πως θα σαλτάρεις στο κρεβάτι ξαφνικά
στις τρεις τα ξημερώματα θα κλαις
στις πέντε , στις εφτά
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
Με ψήνεις που να πάρει σαν κοτόπουλο γιαχνί
Σα λύκο πως σε άφησα να μπαίνεις στο παχνί
Να μου τα τρως σαν αλεπού όλα τα φράγκα
Πως με μαδάς
Και όλο κάπου τραγουδάς
Που βρήκες κι άλλο τέτοιο ’ξηγημένο φίνο μάγκα
Που πας και βόσκεις ούτε ξέρ’ όλη την ώρα
Που μού ’γινες κυρά απότομα μαγκιόρα
Στη Βραζιλία και για ούζα στα Κανάρια Νησιά
Θα φύγω με τη μπάζα , το λουφέ , τα καφετιά
Θα καβατζάρω όλα τα χρυσαφικά
Χωμένα σε μια στάμνα
Και θα ’μαι πια για τα καλά Κόπα Καμπάνα
Με μια εξωτική ηλιοψημένη καλλονή
Να με προσέχει σα μωρό μια καμαριέρα
Μια άλλη να μου λέει κάθε ώρα καλημέρα
Μια Τρίτη πάλι να σερβίρει ανανά
Ίσαμε δέκα γκόμενες να φεύγουν και να έρχονται ξανά
Νύχτα θα φύγω μην τα τρώω με εσένα τα δηνάρια
Φτάνει λαλήσανε από χθες νωρίς τα πετεινάρια
Φτάνει και μού ’πρηξες τα δυο μου τα καμάρια
Μου μαύρισες για τα καλά τόσο καιρό τα μάτια μου
Λυπάμαι πια τα έρημα τα νιάτα μου
Δε θέλω που να πάρει να το σκέφτομαι
Πολύ μαζί σου φαίνομαι
Χωρίς όμως να είμαι και της πλάκας
Πα ’να λουφάρω την υπόλοιπη ζωή μου στο Καράκας
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
να δεις πως θα σαλτάρεις στο κρεβάτι ξαφνικά
στις τρεις τα ξημερώματα θα κλαις
στις πέντε , στις εφτά
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
όλο ανάθεμα θα λες
χαθήκαν τα λεφτά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
