| |
Είναι το φως της νύχτας
εγκλωβισμένο
στα μάτια σου
και σαν κύμα ξεχύνεται
πάνω στη δική μου
αμμουδιά
απαλά προσκυνάς
την άμμο
δίχως δισταγμό
ή φόβο
κι εγώ χάνομαι μέσα
στη θάλασσά σου.
Κοντά σου γνώρισα
έναν έρωτα
στεφανομένο με τα βέλη
του πάθους
σε σεντόνια παρθένων εραστών
μετάξι και κρασί
ρίγος στο δέρμα η δική σου
υπογραφή.
Η λαγνεία κι εσύ
έννοιες συνώνυμες
σκλάβος αιώνιος
ενός κρεβατιού
από ροδοπέταλα εσύ
δεν μιλάς , ούτε τον πόνο
ξέρεις να προσφέρεις
μονάχα του έρωτα είσαι
ναυαγός
και πιότερο απ' όλους
συνειδητοποιημένος.
Εσύ ήξερες πως να μ' αγαπήσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
