Φωτιά και λάβα και καημός, καίει τα σωθικά μου, που το μυαλό σταμάτησε κι ακούει τη καρδιά μου
[align=left][B][I]
*~* Φωτιά και λάβα *~*
Παράξενες ανάσες φλογερές
κι η ταχυπαλμία, αυξάνετε ραγδαία
σ' αυτά τα φιογκάκια τα τρελά
Μαγιάτικα αισθήματα, που καίνε τον αέρα.
Στα στήθη σου, αλλόκοτος χορός
και μ' οργιάζει η φαντασία
που ακουμπούν τα μάτια μου
και γίνονται θολά
στην έλξη σου, κάνω και θυσία !
Σηκώθηκε η τρίχα μου, πολύ αγριεμένη
και ο ιδρώτας τρέχει στο άψυχο γυαλί
μες στο πουκάμισο σου, ρόγα γλυκό σταφύλι
σε θέλει και γυρεύει, διέξοδο να βρει !
Φωτιά και λάβα και καημός
καίει τα σωθικά μου
που το μυαλό σταμάτησε
κι ακούει τη καρδιά μου !
Μέσα στα σπλάχνα σου να μπω
σαν φλόγα να σε κάψω
με έρωτα ατίθασο
τ' αγρίμι να δαμάσω !
Να τρέμεις από ηδονές
στ' αποκορύφωμα σου
κι ερεθισμένη η έκρηξη
με τα γλυκά φιλιά σου.
Λάβα μου και ηφαίστειο
στ' αρρενωπά μου χέρια
να σ' έχω αγκαλιά σφιχτή
κι οι δυό να γίνου μ' ένα ! !
* * Nikos D. Stoforos * *
