Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271264 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δεν πρόλαβα να πάρω τα πράγματα
 
Δεν πρόλαβα να πάρω τα πράγματα,
να καθαρίσω, να μη μείνει σκόνη δική μου εκεί...
Την ψυχή μου πρόλαβα και την ξεπάτωσα,
έμειναν τα σημάδια και κομμάτια αίμα
που ξεράθηκαν και μετά έγιναν σκόνη.
Τη δική σου ψυχή, όμως, αθώο μου παδί, πώς να την ξεριζώσω;
Ήθελες μόνο να κάτσεις στο μπαλκονάκι σου, μου είπες...
εκεί που έπλαθες τα όνειρά σου
όταν πίστευες στους ανθρώπους...
Ζωή Γαλαξίδου
Για τους απανταχού πρόσφυγες



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΛΕΩΝ54
03-05-2015 @ 09:48
Συγκλονιστική ποίηση Ζωή.
...Τη δική σου ψυχή, όμως, αθώο μου παδί, πώς να την ξεριζώσω;
Ήθελες μόνο να κάτσεις στο μπαλκονάκι σου, μου είπες...
εκεί που έπλαθες τα όνειρά σου
όταν πίστευες στους ανθρώπους...
Ζοιgalaxidou
06-05-2015 @ 07:31
Ευχαριστώ πολύ!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο