| |
ΠΡΩΙΝΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟΣ ΚΑΦΕΣ
Πρωινό, ώρα έντεκα
Για άλλους είναι ήδη μεσημέρι
Ο καφές στο τραπεζάκι της παραλίας
Και η σκέψη σε αναζήτηση
Ένας εργάτης καρφώνει
Ξύλο το ξύλο, καρφί το καρφί
Μα το καΐκι παραμένει το ίδιο
Αλλά που θα πάει, θα τελειώσει
Κάποιες παρέες συζητούν χαμηλόφωνα
Στήνω αυτί. Έστω μια λέξη, μια πρόταση
Κάτι, που θα πυροδοτήσει τη φαντασία
Και θ ανοίξει τον κρουνό των λέξεων
Και το σύνθημα στον τοίχο
Δεν τα παρατάμε ποτέ!
Σύνθημα με περιεχόμενο
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις
Και η λιμνοθάλασσα ήρεμη
Καθρεφτίζει τον ουρανό
Περιμένει τα πουλιά να την επισκεφθούν
και τις γαϊτες να την χαϊδέψουν
Θόρυβος από τα αυτοκίνητα
Βεβηλώνει την άγια γαλήνη
Θυμίζει τον πολιτισμό
Και το φορτηγό κάνει το γιοφύρι να τρέμει
Παύση. Οι αισθήσεις αναζητούν
Τα ερεθίσματα φτάνουν στο μυαλό
Ο τέλειος υπολογιστής τα επεξεργάζεται
τα κάνει εικόνες και λέξεις, έτοιμες για χρήση
Ένας πρωινό – μεσημεριανός καφές
Δεν φτάνει να μιλήσεις για όλα
Κι αν η αρχή είναι εύκολη
Το τέλος είναι πάντα δύσκολο
Αλλά υπάρχει άραγε τέλος;
Μήπως το τέλος ενός πράγματος
Είναι η αρχή ενός άλλου;
Μήπως η ζωή, δεν έχει αρχή και τέλος;
Η ζωή μπορεί να μην έχει αρχή και τέλος
Ο καφές έχει όμως
Όσο κι αν τον καθυστερήσεις. Κάποτε τελειώνει
Όπως τελειώνει κι αυτό το ποίημα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 17/08/2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
