| |
Πάει καιρός πια που'χω αρρωστήσει
τα δάκρυά μου τα ξεπλένει η βροχή
τις νύχτες γλείφω τις πληγές μου
πνιχτή κραυγή ραγίζει τη σιωπή
Τα φύλλα δακρυσμένα μου ψιθύρισαν
πως βγήκα ξανά στο πουθενά
το πρώτο φως του ήλιου ήρθε ήδη
κι εγώ μονάχος να έρχομαι πάντα μετά
Έτσι ανεμίζουν τα σεντόνια μου εμένα
δίχως τραγούδι μουσική κι αληθινό σκοπό
όταν ο ήλιος τ'αγκαλιάζει τρυφερά
αγέρωχα χορεύουν στον διάφανο ουρανό
Στο προσκεφάλι μου να'ρθεις πάλι απόψε
σε περιμένω πριν αποκοιμηθώ
τον χρόνο να μετρήσουμε μαζί
ατέλειωτο μοιάζει το κάθε λεπτό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
