Της ατυχίας το άδικο και του φονιά το δίκιο
μιά νύχτα ανταμώσανε σε κάποιο καπηλειό
είχε ο φονιάς καημό με τσαμπουκά αντρίκιο
σ΄ ένα κατοστάρι με κρασί έγινε μακελειό.....
για τη ματιά μιας κοπελιάς , γι'ένα μελανούρι
που εκείνος την είχε σιγουριά ,ήτανε δική του
νόμιζε ήταν μέγας τρανός με τέτοιο κελεπούρι
πώς θά 'ναι κτήμα του η σχέση η βασική του
το'παιζε διπλό ταμπλό κι αλλού ξενοκοιμόταν
κι εκείνη τον περίμενε σαν νά'ταν φυλαχτό της
μ'αυτός στα ξένα τα φιλιά έπεφτε και ξεχνιόταν
το κλάμα της δεν άκουγε ούτε το ουρλιαχτό της
σαν γύρισε χρόνια μετά έτρεξε εκεί αγχωμένος
μ' όρκους κι ερωτόλογα έλεγε θα την κερδίσει
έμεινε να λέει "σ'άγαπώ"έρημος, πικραμένος
η προδοσία τη"σκότωσε"πώς να τον συγχωρήσει
στο καπηλειό κατέληξε τον έρωτα"σκοτώνει"....
μια ζειμπεκιά σηκώθηκε ορθός για να χορέψει
την απιστία με πιοτό και κρίμα την πληρώνει
απόψε με πόνο έκλαψε γι'αυτή πού' χε λατρέψει.
στο καπηλειό κατέληξε τον έρωτα"σκοτώνει"....
μια ζειμπεκιά σηκώθηκε ορθός για να χορέψει
την απιστία με πιοτό και κρίμα την πληρώνει
απόψε με πόνο έκλαψε γι'αυτή πού' χε λατρέψει.
Υγιές Συναίσθημα και το κλάμα!!!! Μια χαρά είναι ο τύπος .... Στο στοιχείο του!!! Απλά έχασε μία ευκαιρία που την λέγανε Κυρία....
Μπράβο Έλενα για τη Δημιουργία σου!
::up.:: ::up.:: ::up.::