| |
Στους ορίζοντες του νότου,
εκεί που σμίγουν οι Αυστραλοί ουρανοί,
των αστερισμών και των θαλασσών καημών,
με τις χρυσές μακρές αxτές,
τα δύσκολα φανάρια.
Εκεί, μέσα τα ‘ρηφς’ που γοργόνες γεννάνε,
πάνω σε δελφίνια που ακροβατούν,
μπροστάρες στην πλώρη του καραβιού,
στην τσιμινιέρα που καπνίζει,
στα ρεφόρτσα του τιμονιού.
Εκεί μας πάνε αφίλητες, οι παρθένες,
του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι αδερφές.
Εκεί στης από-κάτω γης τι πολιτείες,
εκεί που το χώμα μυρίζει κάτι από Ελλάδα,
εκεί τραβήξαμε γραμμή και πλώρη απάνω,
για το Κέρνς, το Μρίσπειν και το Ντζίλονγκ,
για το Γκόβε, το Πέρθ και το Νιούκασλ,
το Ντάρβιν, το Σύντνει, και το Τάουνσβιλ,
την Μελβούρνη, στα μέρη της Αδελαίδας,
στο Τζορτζ Τάουν της Τασμανίας.
Εκεί στις νότιας γης τις πολιτείες,
όπου να ‘ναι αριβάρουμε.
Άρχισε και πάλι να απλώνεται
στο θαλασσινό μου πετσί
η μυρωδιά της στεριάς,
της στεριάς που άλλοπαίρνει το μυαλό μου,
της στεριάς που μπολιάζει τα κύτταρα μου,
της στεριάς που καίει τα πνευμόνια μου,
Όλο και πιο πολύ θέλω να σ’ αναπνέω!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
