| |
ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΚΗ.....
Στου Μπάκουλα το ουζερί τα πίνανε δυό φίλοι..
Μιλούσανε για τον παρά...τους στέγνωσαν τα χείλη,
Πως στη ζωή του να χαρεί...ένας νοικοκυραίος...
Με τόσα βάσανα πολλά..και νάναι και ωραίος...
Να μην χρωστά της Μιχαλούς....ούτε στην εφορία....
Νάχει στο σπίτι του καλά....τη σύζυγο...κυρία,
Καποιος όμως που ητανε στο διπλανό τραπέζι,
Έξυνε νύχια γα καυγά...του άρεσε να παίζει,
Άφησε υπονοούμενο...για την κυρά του Μάκη,
Όμως δεν μέτρησε καλά....αυτό το ανθρωπάκι...
Έφαγε πρώτα μιά μπουνιά...του μαύρισε το μάτι,
Κι΄ ύστερα του εχώσανε...μες στην πληγή αλάτι,
Μίλα λαμόγιο...τι να πεις εσύ για την κυρά μου....,
Ξηγήσου τώρα καθαρά...χάνω τον μπούσουλα μου,
Μα το λαμόγιο...έτρεξε και βγήκε έξω στη στράτα....
Κατάλαβε πως τάκανε....τα πράγματα σαλάτα...
Ο Μάκης δεν ησύχαζε...και έτρεξε ξωπίσω....
Πες μου τι ξέρεις γρήγορα...μην σε εξαφανίσω,
Αφού το θέλεις άκου το...φώναξε το λαμόγιο...
Την βλέπω καθημερινά....στου Μήτσου το υπόγειο...
Εφυγε ο Μάκης σαν τρελλός...και πήγε στην κυρά του...
Οι γείτονες ακούσανε....πρώτα την πιστολιά του...
Κι΄ύστερα βγήκε στην αυλή...κι΄έβαλε το πιστόλι...
Κάτω απ΄το σαγόνι του...κι΄έριξε ένα βόλι....
Αυτό ήταν το τέλος του...τουΜάκη απ΄τα Σεπόλια...
Έκλεισε ο κυκλος έτσι απλά...ονάχα με δυυό βόλια....
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
