| |
Δεν σου διδάσκω διαφυγή, σε αναπνέω,
δεν στηλιτεύω ηδονή, απλά πονώ.
Στου έρωτα σου το κορμί εγώ εκπνέω,
κάθε υπόκωφη στοργή σαν ασθενώ.
Είναι η ώρα στην νεκρώσιμη σου πόρτα,
το καλωσόρισμα του μίσους να διαβείς.
Μ' υποκρισία να φορέσεις θρήνου ρότα,
όταν υπόσχεση του εγώ απαρνηθείς.
Δεν είμαι εγώ η θελκτική σου συνουσία,
ούτε η άνθιση ασφάλειας του νου.
Ήρθα σαν όλεθρος στην κάθε σου απραξία,
και σε στιγμάτισα με χρώματα ουρανού.
Βγαίνουν σπαθιά στον αχυρώνα του αντίο,
και σαν ασπίδες σου οι ένοχες στιγμές.
Ήσουν εσύ της αμαρτίας ιερατείο,
κι εγώ Θεός για να σου πλάθω ιαχές.
Συμβολική ωορρηξία στην αγάπη
μα και μια έκτρωση αισθημάτων η φωνή.
Λείπεις και τ' όνειρο με κύκλωσε με άνθη,
και με χαράκωσε με λόγια αναληθή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
