stixoi.info: Ολιγωρία κι αντάρα (ιι)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132744 Τραγούδια, 271239 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ολιγωρία κι αντάρα (ιι)

ΙΙ. Συγχρονισμός

Ποιος έγνεψε στην τρεμάμενη φωνή, φωτιά από τρόμο και ντροπή,
να σχίσει τα νεφελώδη χαμόγελα και να λευτερωθεί;
Οι περαστικοί υποπτεύθηκαν μια νοερή συμπόνια από συνήθεια,
οι φίλοι γεύτηκαν την αναθάρρηση απ'την δυστυχία τους,
οι συγγενείς κέρασαν έναν λιτό εξορκισμό την μοναξιάς τους
μα τα ρολόγια δείχνουν όλα την ίδιαν ώρα.

Ως και η γλυκιά καρδερίνα που πέταξε ευτυχισμένη απ'την δροσιά,
τίναξε κομμάτι απ΄την σημαία που θα σκεπάζει τα φέρετρα,
καθώς με την ενστικτώδη της προσήλωση σ'ότι μοιάζει φυσικό
αρνήθηκε ν'αποδεχθεί πως τα φτερά της
απλώνονται μακρύτερα απ'την στιγμιαία της ορμή.
Και ποιος να γνέψει στην μαραμένη απ'την αλμύρα ματιά
την βρόχινη λύτρωση μ'ένα κοίταγμα στον ουρανό;
Είναι πολύ νωρίς ή πολύ αργά για τέτοιες σκέψεις
και τα ρολόγια δείχνουν όλα την ίδιαν ώρα.

Παρακινημένος απ΄το απαιτητικό βλέμμα μιας γυναίκας
που από μιαν αόριστη αγάπη έγινε ο ίσκιος της,
κρέμασα όλη μου την έμπνευση στον ήλιο να τον γκρεμίσω.
Μα τα τροχοφόρα ξεκίνησαν την θριαμβική τους πορεία
επάνω στο γερασμένο κορμί του αγνού κάλλους
που μόνο οι κόκορες τίμησαν ουρλιάζοντας από συμπόνια.
Έμπνευση, η ανεμόσκαλα μεταξύ τύψης κι ανασφάλειας.
Τα ρολόγια δείχνουν όλα την ίδιαν ώρα.

Θυμάμαι όταν έβλεπα τα σκυλιά
να προσπαθούν να μας εξημερώσουν ζητώντας φαγητό
κι εμάς που τα λογαριάζαμε ως οικογένεια
-τούτη την πιο ανεπαίσθητη κι ευσεβή κομπίνα της ιστορίας-
συνθλίβοντας έτσι την θεόπνευστη απόπειρά τους.
Από τότε δεν θυμάμαι τίποτα πιο βάναυσο
παρά χέρια που προέτρεπαν σε ανώφελες κατευθύνσεις
και κουβαλούσαν τα σημάδια μιας άγνωστης χυδαιότητας.
Όμορφα χέρια, λεπτεπίλεπτα και στολισμένα
με ρολόγια που δείχνουν όλα την ίδιαν ώρα.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ΒΥΡΩΝ 15-05-2015 @ 15:48	...Θυμάμαι όταν έβλεπα τα σκυλιά να προσπαθούν να μας εξημερώσουν ζητώντας φαγητό κι εμάς που τα λογαριάζαμε ως οικογένεια -τούτη την πιο ανεπαίσθητη κι ευσεβή κομπίνα της ιστορίας- συνθλίβοντας έτσι την θεόπνευστη απόπειρά τους... ............................................................................ ............................................................................ Έμπνευση, η ανεμόσκαλα μεταξύ τύψης κι ανασφάλειας. .................................................................................... .................................................................................... οι φίλοι γεύτηκαν την αναθάρρηση απ'την δυστυχία τους, οι συγγενείς κέρασαν έναν λιτό εξορκισμό την μοναξιάς τους... ΠΟΙΗΣΗ........! ! ! ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
errikos_rwot 15-05-2015 @ 19:22	Υπέροχο! ::smile.::
Ηώς 15-05-2015 @ 19:56	Έμπνευση, η ανεμόσκαλα μεταξύ τύψης κι ανασφάλειας..... Όμορφα χέρια, λεπτεπίλεπτα και στολισμένα με ρολόγια που δείχνουν όλα την ίδιαν ώρα.....θαυμασμός και μόνον!!!!!
πανσελινος 15-05-2015 @ 21:07	...αρνήθηκε ν'αποδεχθεί πως τα φτερά της απλώνονται μακρύτερα απ'την στιγμιαία της ορμή. ::theos.:: Και ποιος να γνέψει στην μαραμένη απ'την αλμύρα ματιά την βρόχινη λύτρωση μ'ένα κοίταγμα στον ουρανό; ::theos.:: Θυμάμαι όταν έβλεπα τα σκυλιά να προσπαθούν να μας εξημερώσουν ζητώντας φαγητό κι εμάς που τα λογαριάζαμε ως οικογένεια ::theos.:: Το ξέρω, δεν θα 'πρεπε να απομονώσω στίχους από το ποίημά σου, όμως, τους συγκεκριμένους, τους βρήκα ιδιαίτερους. Επίσης και το τέλος είναι εξαιρετικό. Θα συμφωνήσω με τον Βύρωνα. Είναι ΠΟΙΗΣΗ !
heardline 15-05-2015 @ 21:38	Πολύ όμορφο!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::hug.::
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΥ 16-05-2015 @ 09:35	ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ !!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elena351 16-05-2015 @ 13:19	Έμπνευση, η ανεμόσκαλα μεταξύ τύψης κι ανασφάλειας. ΠΟΙΗΣΗ !!! ::yes.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο