| |
Στέκεις ανάμεσα στους καιρούς,
ντούρο σώμα εξαιρετικής λεβεντιάς·
Ο Λουδίας μανίζει,
τινάζει την νερένια χαίτη του
σαν άλογο
εγκαρδιωμένο, σαν
η ατίθαση όψη
του χοϊκού·
και
ορίζει
σύνορα ασυνόρευτα
γινάμενος
σαν ένας θεϊκός συλλογισμός
που σε όλα εμφυσείται..
Ημαθία ντελίριο των ανέμων, παπαρούνα
της κάλμας, λεφούσι
της Άνοιξης..
Η Νάουσα μιλά με την φωνή σου- κόρη
των Ανθεστηρίων, της
Περσεφόνης αδελφή..
Το Βέρμιο σχηματίζει την τρυφερή επιδερμίδα σου- μαινάδα
που χορεύεις επάνω στην ίσαλο γραμμή
της γραφής κι έξω
από κάθε έμπνευσης θάλασσα.
Η Αλεξάνδρεια μου γνέφει, η Βεργίνα,
η Μελίκη· και από τα Λευκάδια
ακούω που ψιθυρίζει ο φιλόσοφος
στου νεαρού το αυτί
κάτι
που ρίζα έγινε
να πιάσει τόπο
σε κείνον που ορμητικότερος ίσως δεν γίνεται
αλλά
κρατεί
και την σοφία μέσα του
του διδασκάλου-
Ω πρόγονε ωραίε Αλέξανδρε!
Ερατεινή Ημαθία..
Η Μίεζα ντεραπαρισμένη μες το τοπίο
αφήνει τα λίθινα ίχνη της
με ένα στίγμα που λαλεί
αριστοτέλειο μυστήριο..
Κι ο Τάφος της Κρίσεως όταν ο ήλιος ανεβαίνει
αγγίζει τις εΰπλόκαμες νύμφες- άι χαρά μου!
Πού πήγε ο ψυχοπομπός;
Κοιτώ το τοπίο που πλέει
μες το αίσθημα..
Σε αφουγκράζομαι Ελλάδα-
παντού σ' αφουγκράζομαι!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
