| |
| | αυγουστιάτικη νύχτα |  | | |
[I] [align=right]ήτανε Αύγουστος.
εκείνη τη νύχτα, η πανσέληνος ξέπλενε το αίμα της στα νερά του Ατλαντικού.
έκαιγε τις πληγές της στο αλάτι.
ως και το φεγγάρι ήταν λυπημένο, εκείνο το καταραμένο βράδυ που περνούσαμε ανοιχτά απ τις Αζόρες.
μια θλίψη και μια ένοχη ησυχία κύκλωνε το βαπόρι μας, σαν ομίχλη έτοιμη να μας καταπιεί.
μες το σκοτάδι της γέφυρας σκεφτόμουν: τι ήτανε κείνο που μ έσπρωξε στη θάλασσα;
θέλω μονάχα η ψυχή μου να ηρεμήσει. κουράστηκα να τρέχω να κρυφτώ.
δε βγάζει πουθενά όλο αυτό το κυνήγι. απ τον εαυτό σου δε μπορείς να κρυφτείς.
στάθηκα μπρος στο παλινώριο και κοίταξα τα κύματα που χτυπούσαν την πλώρη.
μάνα, θάλασσα, μονάχα μέσα σου βρίσκω γαλήνη. μακριά απ όλους.
κι ας με τσακίσεις, αργά η γρήγορα, όπως τη λαμαρίνα.
μάνα, θάλασσα, η ψυχή μου κουβαλάει μεγάλο κρίμα. πάρ' τη μακριά.
[B]δε της αξίζει αυτό το κορμί που δεν αγαπήθηκε ποτέ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | κι όσο μεγάλωνα, διέλυα ότι αγάπαγα | | | |
|
aridaios
19-05-2015 @ 15:20 | μάνα, θάλασσα, μονάχα μέσα σου βρίσκω γαληνη. μακριά απ όλους. κι ας με τσακίσεις, αργά η γρήγορα, όπως τη λαμαρίνα. ::love.:: ::cry.:: | | tamperamento
19-05-2015 @ 17:05 | μελαγχολικά θαυμάσιο!!!!!
::theos.:: ::rol.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
