| |
| | Να είναι ίσως… |  | | | ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ 'ΑΣΤΕΡΑ ΠΟΛΙΚΟΣ' | | |
Να είναι, ίσως, οι ορίζοντες τούτου του ταξιδιού,
να είναι με το πρώτο φως, αντάμα με το Σέλας
για είναι, μήπως, ψεύτικος της νοσταλγίας όρκος
και εγώ προδότης στης αέναης μορφής σου την ηχώ.
Μα μου έγινε συνήθεια στον κόσμο να σαλπάρω,
μέχρι τη μέρα, τη στιγμή, που θα βρω μακρινό
κάποιο, έστω ένα ντόκο ξενικό, κάπου να *ρεμετζάρω
και σε λιμάνι αλλιώτικο να αράξω, να φουντάρω!
Να είναι, ίσως, της κομπανίας το σινιάλο πάνω στη *τσιμινιέρα,
για είναι, ίσως, το άγριο κύμα που μας χτυπά απ' την μπάντα,
ή μήπως να είναι ο αγέρας που φυσά απ' το πρωί,
στου καραβιού το *άλμπουρο, στα ματωμένα *στράλια.
Μα τώρα μόνο ακούγεται, σαν προσευχή πνιγμένη,
του βατσιμάνι, τα χίλια τα παρακαλώ, φωνή κουρελιασμένη,
μοιάζει με οργή, στης *κόντρα γέφυρας τα σκουριασμένα *ρέλια,
ήταν σαν όνειρο, μια ψυχή που χάνεται κι αυτός αργοπεθαίνει!
*ρεμετζάρω= νε δέσω το πλοίο
*τσιμινιέρα= το φουγάρο της μηχανής
*άλμπουρο= κατάρτι
*στράλια= σχοινιά και κεραίες που βρίσκονται στα κατάρτια
*κόντρα γέφυρας= το κατάστρωμα πάνω από τη γέφυρα του πλοίου
*ρέλια= κιγκλιδώματα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
iokasth
20-05-2015 @ 19:18 | Ωραίο, ωραίο, ωραίο.!!!
Μαζί με θύμησες πολλές....
ΝεφΕλλη | | ΒΥΡΩΝ
20-05-2015 @ 21:20 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | pennastregata
20-05-2015 @ 22:54 | ::yes.:: ::yes.:: | | aridaios
21-05-2015 @ 03:22 |
Να είναι ίσως της κομπανίας το σινιάλο πάνω στη *τσιμινιέρα,
για είναι, ίσως, το άγριο κύμα που μας χτυπά στην μπάντα, ::yes.:: | | smaragdenia
21-05-2015 @ 09:32 | ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ...... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
21-05-2015 @ 11:50 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | LADY KALAS
22-05-2015 @ 14:42 | Να είναι, ίσως, οι ορίζοντες τούτου του ταξιδιού,
να είναι με το πρώτο φως, αντάμα με το Σέλας
για είναι, μήπως, ψεύτικος της νοσταλγίας όρκος
και εγώ προδότης στης αέναης μορφής σου την ηχώ.
Πανέμορφο Κυριάκο!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | φραγκοσυριανος
22-05-2015 @ 23:32 | Μα μου έγινε συνήθεια στον κόσμο να σαλπάρω,
μέχρι τη μέρα, τη στιγμή, που θα βρω μακρινό
κάποιο, έστω ένα ντόκο ξενικό, κάπου να *ρεμετζάρω
και σε λιμάνι αλλιώτικο να αράξω, να φουντάρω!
Να είναι, ίσως, της κομπανίας το σινιάλο πάνω στη *τσιμινιέρα,
για είναι, ίσως, το άγριο κύμα που μας χτυπά απ' την μπάντα,
ή μήπως να είναι ο αγέρας που φυσά απ' το πρωί,
στου καραβιού το *άλμπουρο, στα ματωμένα *στράλια.
Μα τώρα μόνο ακούγεται, σαν προσευχή πνιγμένη,
του βατσιμάνι, τα χίλια τα παρακαλώ, φωνή κουρελιασμένη,
μοιάζει με οργή, στης *κόντρα γέφυρας τα σκουριασμένα *ρέλια,
ήταν σαν όνειρο, μια ψυχή που χάνεται κι αυτός αργοπεθαίνει! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
