| |
| | Εγώ θα σ'αγαπώ |  | | | Να είστε όλοι πάντα καλά. | | |
"Εγώ θα σ’ αγαπώ, θα σου μιλώ και θα σε θέλω.
Εσύ δεν θα γνωρίζεις τίποτα.
Εγώ θα σ’ απαρνούμαι κι ύστερα θα σε δέχομαι
και πάλι από την αρχή.
Εσύ θα με κυκλώνεις κι ύστερα θ’ ανοίγεσαι,
και θα μ’ αναταράζεις σε κάθε γύρισμα,
και θα ξεκινάω απ’ την αρχή το κύμα μου,
και θα το λέω «νέο νερό», ενώ δεν θα ‘ναι.
Εν αρχή ην το χάος.
Σαν χάος σε αντιλήφθηκα, σαν χάος τα είχες όλα αγέννητα
για το δικό μου κόσμο,
ανείπωτα τα είχες κι ανυπόστατα.
Κι αν υπάρχει μια δημιουργία που δεν προσμένει έναν θεό,
είναι αυτή του έρωτά μου, είναι αυτή του κόσμου μου,
που όλα από σένα τα απαντέχει,
μα είναι και του κορμιού μου ο πηλός,
μια ανάσα θέλει κι ύστερα ένα σπρώξιμο στον ορίζοντα..."
Έγειρε ο βάρδος μου, όπως ποτέ δεν είχε γείρει,
ήταν μισόκλειστα τα μάτια του κι ανάσαινε βαριά,
κάποιες στιγμές το νόμισα,
ότι δεν ήθελε ν΄αναπνέει.
"Εκεί!" Τραγούδησε...
"Στον ίσκιο από το σύννεφο! Στην άκρη της αντάρας!
Στη λάμψη ενός τόξου ουράνιου, πολύχρωμου και παντοτινού!
Στο σχήμα του πιο ωραίου πλάσματος του κόσμου,
αυτού του κόσμου του ολοδικού μας,
που και τα σύννεφα του ακόμη,
σαν είναι ολόλευκα και πριν τα πάρει η καταιγίδα,
σαν είναι κάτασπρα και παιχνιδιάρικα στον ολογάλαζο ουρανό,
είναι πανόμοια μ’ εκείνο το αστραφτερό χαμόγελο,
σαν ξεκουράζεται κάτω από μάτια ολοθάλασσα,
μέσα από χείλη ολόδροσα και μυριοπόθητα σαν γνέφει.
Εκεί, λοιπόν, και μόνο εκεί,
εκεί και πουθενά αλλού θα ξαγρυπνήσουμε απόψε…
κι όσο και να μην το βλέπεις, μικρό χαμίνι μου,
εκεί θα είναι που θα ξαποστάσουμε στ΄ αλήθεια!»
Εγώ θα σ΄αγαπώ κι ας μην με βλέπεις,
είμαι του βάρδου μου το στήριγμα
κι ό τι αγαπάει το αγαπάω,
και δεν σου κρύβω, πανμέγιστε έρωτά του,
ότι κι εγώ σε ερωτεύομαι.
Τι ανέλπιστα, απαλά κι αχνοπατώντας που έρχονται
όλα τα ωραία πράγματα του κόσμου!
Κοιμάται ο ποιητής μου κι ονειρεύεται.
Εν αρχή ην το όνειρο.
Στην άκρη στρώσαμε ενός κήπου,
που θα χαζέψουμε αύριο.
Στην άκρη ξάπλωσα της αγκαλιάς σου,
σε πήρα μαζί στον ύπνο μου.
Ποιος ξέρει αν κι εσύ θα μ΄αγαπήσεις!
Ποιος θα ΄ναι εκεί να μου το πει,
αν έρθω κι εγώ στον ύπνο σου,
έτσι όπως έρχεσαι τώρα πια,
κάθε, μα κάθε βράδυ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
smaragdenia
24-05-2015 @ 08:22 | Στην άκρη ξάπλωσα της αγκαλιάς σου,
σε πήρα μαζί στον ύπνο μου.
Ποιος ξέρει αν κι εσύ θα μ΄αγαπήσεις!
Ποιος θα ΄ναι εκεί να μου το πει,
αν έρθω κι εγώ στον ύπνο σου,
έτσι όπως έρχεσαι τώρα πια,
κάθε, μα κάθε βράδυ.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | renaoutsika
28-05-2015 @ 12:58 | Σ' ευχαριστώ Σμαραγδένια, και παραφράζοντας τον Ουγκώ, αν η ζωή μας παιδεύει, τότε να ζήσουμε περισσότερο. Να είσαι πάντα καλά.
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
