| |
Λευκά τριαντάφυλλα στην πόρτα σου άφηνα να σε γνωρίσω
Μήνες περίμενα να ανοίξεις να ζήσω την καρδιά σου
Μα ο τυφλός δεν είδα πως ανέδυε σκοτάδι από πίσω
Και τα λουλούδια μαραίνονταν σε κάθε περασμά σου.
Κι όταν κόλλησες την όξινή σου αγάπη στην καρδιά μου
Έμεινα στο κενό της μαύρης σου ψυχής φυλακισμένος
Στους τοίχους της μανιωδώς να ρίχνω την μπογιά μου
Και για μια αιωνιότητα να ξεθωριάζω ο καταραμένος
Μα αν μια στιγμή ακούσεις μόνο της βροχής την ηχώ
Θα διακρίνεις την φωνή μου να φωνάζει το όνομά σου
Κι ίσως με νιώσεις στα σκοτάδια να σ' ακολουθώ
Καταδικασμένος στην αιωνιότητα να κυνηγάω τη σκιά σου
Και σαν τελειώσει η αιώνια κάθειρξη που μου έδωσες
Σοφότερος κι ελεύθερος θα βγω ξανά να ζήσω
Μα επειδή δεν μου φτασαν όσα χρόνια μου χρέωσες
Στην επόμενη αιωνιότητα ξανά θα σ' αγαπήσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
