Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271264 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ένα σκαρί
 
Ένα σκαρί που αρμένιζε στου πουθενά τα μάκρη
μία Γοργόνα που έψαχνε το Μεγαλέξανδρό της,
και κόρη που στο βλέμμα της κυλούσε πίκρας δάκρυ
συλλάβιζε το Σ’ αγαπώ….στο λόγο τον αδρό της

Στάζει, μου λεν οι μπιστικοί, το μπρούσκο στο κελλάρι
κάπου καλπάζει η κυρά με τ’ αγριό της άτι
και ξανεμίζει στον Νοτιά το κόκκινο φουλάρι
καθώς τη βλέπω να ‘ρχεται, απ’ το ψηλό χαγιάτι

Δέθηκα με τη μοίρα της …ντύθηκα τα όνειρά της
μες στων φιλιών τα πέλαγα, αρμένιζα τα βράδια
στον ουρανό της βρέθηκα, πετώντας στα φτερά της
κι ούτε στιγμή δεν ένοιωσα να ‘ναι η ζωή μου άδεια!!!!

Ένα σκαρί στου λιμανιού την άκρη έχει αράξει
έχει κοπάσει ο άνεμος, που κάθε βράδυ αλύχτα,
τη βαρετή μου τη ζωή, κείνη την έχει αλλάξει
και το μελένιο της κορμί, το «παίρνω» κάθε νύχτα!!!!!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
smaragdenia
26-05-2015 @ 08:00
Δέθηκα με τη μοίρα της …ντύθηκα τ’ όνειρό της
μες στων φιλιών τα πέλαγα, αρμένιζα τα βράδια
στον ουρανό της βρέθηκα, πετώντας με φτερό της
κι ούτε στιγμή δεν ένοιωσα να ‘ναι η ζωή μου άδεια!!!!

::up.:: ::up.:: ::up.::
ΒΥΡΩΝ
26-05-2015 @ 08:50
Στάζει, μου λεν οι μπιστικοί, το μπρούσκο στο κελλάρι
κάπου καλπάζει η κυρά με τ’ αγριό της άτι
και ξανεμίζει στον Νοτιά το κόκκινο φουλάρι
καθώς τη βλέπω να ‘ρχεται, απ’ το ψηλό χαγιάτι
::theos.:: ::rock.:: ::theos.::
steven boss
26-05-2015 @ 09:07
::up.:: ::up.:: ::up.::
rania.foka@yahoo.co.uk
26-05-2015 @ 10:02
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!ΘΑΥΜΑΣΙΟ!!!!!!!!!!! ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
heardline
26-05-2015 @ 11:02
Πολύ ωραίο το συνέγραψες!!!!!!!!!!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΕΩΝ54
26-05-2015 @ 12:10
Μπράβο βρε Θανάση. Υπέροχο!!!!!!!
LADY KALAS
26-05-2015 @ 14:36
Δέθηκα με τη μοίρα της …ντύθηκα τα όνειρά της
μες στων φιλιών τα πέλαγα, αρμένιζα τα βράδια
στον ουρανό της βρέθηκα, πετώντας στα φτερά της
κι ούτε στιγμή δεν ένοιωσα να ‘ναι η ζωή μου άδεια!!!!

Θεϊκό!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο