| |
Ψηλά, χαιρέκακες γελούν οι αστραπές
και σ' αντικρίζω βροχερή και λυπημένη.
Σαν τι σε κάνει ν' αποστρέφεσαι το φως
στους ίσκιους σου γερμένη;
Λιμνάζουν γύρω δισταγμοί κι αναβολές
Κι εγώ φοβάμαι ν' αντικρίσω κατηγόριες
Αχού και να 'ξερ από ξόρκια μαγικά
για ν' απαλείφω στενοχώριες.
Και με κοιτάς και δε μιλάς κι ανησυχώ
τι θέλεις να μου πεις και το τρενάρεις;
Αχ να 'μουνα σα βότσαλο μικρός
στα χέρια να με πάρεις.
Στα ξαφνικά, πουλί μου πέταξες ψηλά
και πώς χωρίς φτερά ν' ακολουθήσω;
Αχού και να 'ξερα τι σου 'κανα
για να το πάρω πίσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
