| |
Ένας ρεμπέτης σκεφτικός,
σκυφτός μονολογούσε.
Θυμότανε τις εποχές,
που η γης τον εχωρούσε.
Δύο κοπέλια απαντά,
που ευθύς τον ερωτήσαν.
Του λεν γιατί ‘σαι σκεφτικός,
ποιοί σε στενοχωρήσαν.
Και εκείνος με παράπονο,
τους λέει με τρομάξαν.
Οι μέρες οι σημερινές,
και οι καιροί που αλλάξαν.
Να μην φοβάσαι γέροντα,
του λέει το ένα κοπέλι.
Θα δεις πως και έτσι η ζωή,
γλυκιά ‘ναι σαν το μέλι.
Μπορεί να αλλάξαν οι καιροί,
μα οι άνθρωποι είναι ίδιοι.
Και δεν θα αλλάξουνε ποτέ,
γιατί η ζωή είναι λίγη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
