| |
Δεν είναι οι πέτρες που φώλιασαν τα συντρίμμια
είναι οι ψυχές οι ξεχασμένες από ορμήνια
είναι τα όνειρα που ξέπεσαν στη φθήνια
άνθρωποι αγρίμια
Δεν είναι τα στέμματα που μπέρδεψαν τις σκέψεις
είναι που αφέθηκες χωρίς να επιλέξεις
είναι οι δρόμοι που αρνείσαι να διαλέξεις
ανθρώπων έξεις
Δεν είναι ώρα το παιδί σου να κοιμίσεις
όταν θα φύγεις θα είναι αργά για να ξυπνήσεις
και αφού με κάγκελα τον ήλιο σου θα ντύσεις
μαζί θα σβήσεις
Και αν περιμένεις χαραυγή να ξημερώσεις
Θα σε πληγώσω όπως και εσύ θα με πληγώσεις
ο εαυτός σου είμαι και εγώ και θα με νοιώσεις
κλείνω το φως
γιατί ήρθε η ώρα
να ξαπλώσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
