Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 με υφάδι ονειρικό και αίμα
 
με υφάδι ονειρικό και αίμα
σου γράφω απόψε τούτες τις αράδες
πριν χαθεί απ'τα μάτια μου το βλέμα
και σβήσουνε της ύπαρξης μου οι δάδες

στα σύθαμπα του ασύλου μου κρυμμένος
της σιωπής μου σπάζω πια την πέτρα
και ψάχνω πάλι τώρα ζαλισμένος
το νόημα να δώσω και τα μέτρα

θα βρούν τα λόγια μου κατάληξη
μιάν άκρη στον κόσμο του απέιρου
δεν ξέρω αν θάρθει κάποια άνοιξη
καινούργια στους κυκλώνες του ονείρου

κατακόκκινο του χρόνου το ποτάμι
που κυλάει μες στη δύσβατη ζωή μου
τη μοίρα μου τη βλέπω στην παλάμη
ανάμεσα στο σούρουπο και ττην αυγή μου

σε ποιο τόπο σε ποια μέρη χλοερά
γεννήθηκε η λάμψη της φωτιάς
στα χνάρια ποιου λαβύρινθου πικρά
θ'ακούσω τον αχό της λησμονιάς

ποιος θα μου πεί με τρόπο ας είναι μυστήριο
απ'τις ριπές και τη σκόνη της ερήμου
πιο πέρα αν θα τελειώσει το μαρτύριο
και πότε η αναλαμπή θάναι η δική μου

ο θεός ας μείνει φευγαλέος απέξω
ν'αχνοροδίζει αίνιγμα και γρίφος
ανίδεος το ίδιο μόνος μου θ'αντέξω
το αυστηρό και άκαμπτο του ξίφος



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΛΥΔΙΑ_Θ
29-05-2015 @ 10:08
Εξαιρετική δημιουργία !!!
smaragdenia
29-05-2015 @ 10:09
ο θεός ας μείνει φευγαλέος απέξω
ν'αχνοροδίζει αίνιγμα και γρίφος
ανίδεος το ίδιο μόνος μου θ'αντέξω
το αυστηρό και άκαμπτο του ξίφος

ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΝΤΗ

ΚΑΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ,
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΣΗ ΣΤΙΓΜΗ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ , ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ......... ::yes.:: ::yes.:: ::hug.::
rania.foka@yahoo.co.uk
29-05-2015 @ 11:45
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
29-05-2015 @ 11:56
στα σύθαμπα του ασύλου μου κρυμμένος
της σιωπής μου σπάζω πια την πέτρα
και ψάχνω πάλι τώρα ζαλισμένος
το νόημα να δώσω και τα μέτρα

Καταπληκτικό !!!!!!!!!!! ......... ::382.:: ..........
ταπεινος ναρκισσος
29-05-2015 @ 13:08
Μια θεσπεσία εξομολογουμένη θεοπνεύστη δημιουργία!!!!!
Καλησπέρα σου!!!!!!
LADY KALAS
29-05-2015 @ 15:39
κατακόκκινο του χρόνου το ποτάμι
που κυλάει μες στη δύσβατη ζωή μου
τη μοίρα μου τη βλέπω στην παλάμη
ανάμεσα στο σούρουπο και ττην αυγή μου

ΤΕΛΕΙΟ!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αναπάντεχος
29-05-2015 @ 18:30
σε ποιο τόπο σε ποια μέρη χλοερά
γεννήθηκε η λάμψη της φωτιάς
στα χνάρια ποιου λαβύρινθου πικρά
θ'ακούσω τον αχό της λησμονιάς
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
29-05-2015 @ 20:20
ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΑ ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ ΠΟΙΗΜΑ.ΜΠΡΑΒΟ.!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο