| |
.
Μέθη
Με κάλεσες
σε έναν ανοιξιάτικο ουρανό
στέκω και ατενίζω την οπτική μου
μνήμη προσηλωμένος στο σύμπαν.
Δύο γυμνά κορμιά ξεδίψασαν
με τις σταγόνες του φωτός
και δείπνησαν τα ψύχουλα
της διάφανης χαράς.
Τα βράδια της άνοιξης,
που έλειπες από την καρδιά μου,
η γύρη των λουλουδιών,
σεργιανούσε πάνω από τον κήπο μου
περιμένοντας εσένα να αγγίξεις
τους σπόρους των ηδονικών σπασμών
που αγρυπνούσαν στη σάρκα μου,
σιωπηλά και αδέξια.
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
