| |
| | Κλαίει Ο Ουρανός |  | | |
[align=center]Καρδιά φευγάτη, πικρή αυταπάτη,
ποτέ δεν σε φτάνω, όπου θέλεις πετάς.
Κορμί παγωμένο, με λόγια γδαρμένο,
οι λέξεις πονάνε, αν αγαπάς...
Είναι που πάλι ονειρεύομαι,
μα τα μάτια μου είναι ανοιχτά,
είναι που πάλι εγώ μαγεύομαι,
κι αυτό την διώχνει πιο μακριά...
Κλαίει πάλι ο ουρανός,
κι οι σταγόνες σκουπίζουν, κάθε δάκρυ μου,
η βροχή σταματάει, μα δεν μπορώ εγώ...
Κλαίει μαζί μου ο Θεός,
που πάλι μόνος στη μοίρα μου έμεινα,
γιατί να την αλλάξει, δεν μπορεί κι αυτός...
Μισά παλάτια, αστέρια κομμάτια,
ατέλειωτες νύχτες, του χωρισμού.
Σε κάθε σκέψη, σε κάθε λέξη,
κρύβω μια αγάπη που είναι αλλού...
Είναι που εγώ παγιδεύτηκα,
σ' έναν κόσμο μ' εκείνη αγκαλιά.
Είναι που πάλι ερωτεύτηκα,
χωρίς μυαλό μια αστροφεγγιά...[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 31/05/2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Όποια θελήσει τα τραγούδια μου να κρίνει, ας το σκεφτεί μήπως γραφτήκανε για εκείνη… | | | |
|
smaragdenia
31-05-2015 @ 15:05 | Κλαίει πάλι ο ουρανός,
κι οι σταγόνες σκουπίζουν, κάθε δάκρυ μου,
η βροχή σταματάει, μα δεν μπορώ εγώ...
Κλαίει μαζί μου ο Θεός,
που πάλι μόνος στη μοίρα μου έμεινα,
γιατί να την αλλάξει, δεν μπορεί κι αυτός...
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
