| |
Στις άκρες του αμέθυστου
σε μωβ τραγικά σμιλεύματα
χάραξα τ΄' απόκρυφα σημεία
της ψυχής
να μην τα δει κανείς
και ξεθωριάσουν.
Είναι ο κόσμος χαμένο τρένο
που όλοι ψάχνουν τα κομμάτια του
σε κάδους σκουπιδιών
φοβάμαι το πεζό και το γκρίζο
θέλω χρώμα
θέλω έρωτα κι επανάσταση
ρομαντισμό και αθωότητα.
Στις κόρες τον ματιών σου
είδα μια ιστορία
μια ιστορία γραμμένη
για 'μένα
σε ξεχώρισα μέσα στα πλήθη
και αγάπησα με το είναι μου
ολάκερο την ψυχή σου.
Στις φλόγες του αμέθυστου
έκαψα την καρδιά μου
για να μπορείς εσύ
να την ακούς καθώς θα
γίνεται στάχτη να ουρλιάζει
τ' όνομά σου
όπως η Ζαν Ντ' Αρκ φώναζε
τον Ιησού
στο ύστατο παραλήρημα .
Είσαι ο μόνος που μπήκε μέσα
μου
περπάτησες στους διαδρόμους
του μυαλού μου
με σεβασμό άναψες τα φώτα
και ο κόσμος μου
γνώρισε πρώτη φορά τη μέρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
