| |
ΟΥΣΙΕΣ
Είχε το χέρι του απλωμένο...βλέμμα νεκρό, πάντα σβυσμένο,
Δώσε μου σε παρακαλώ...ένα ευρώ γα να την βρώ....
Στημένος στη γωνιά του πάρκου....ρωτούσε τους περαστικούς,
Αν περισσεύει μιά δεκάρα....κι΄εξιστορούσε τους καυμούς....
Ήτανε νέος στα τριάντα...ένας ψηλός μελαχροινός....
Σγουρά μαλιά...και μαύρα μάτια....και ήταν πάντα εκεί σκυφτός....
Ξέραμε όλοι πως ο νέος...ήτανε χρήστης ουσιών...
Κανείς δενν έκανε όμως κάτι...είναι η μοίρα των φτωχών...
Σήμερα πηγα στο παρκάκι....μ΄ένα κουλλούρι...και τυρί...
Να κολατσίσει ...μην πεθάνει, από την πείνα το παιδί...
Μα η γωνιά του ήταν άδεια...στην θέση του ένα σκυλί...
Ρώτούσα τους περαστικούς....κανείς δεν ήξερε να πει....
Έδοσα στο σκυλλί να φάει....και έφυγα βιαστικός....
Θα ξερει σκέφτηκα τα πάντα....του πάρκου ο αστυνομικός....
Φίλε του λέω...στο παρκάκι....που πήγε εκείνο το παιδί....
Με κοίταξε μα λυπημένος....συνέχισε στη σιωπή.....
Φώναξα πάλι να μ΄ακούσει....πες μου αν ξέρες...μην σιωπάς,
Πες μου τι έπαθε ο νέος....γιατί μωρέ δεν μου μιλάς....
Σήκωσε τότε τόνα χέρι....και έδειξε τον ουρανό....
Πάει μου είπε...κι ένα δάκρυ...πρόλαβα εγώ τότε να δω....
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
