Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φωνή τ' Aνέμου
 
Λες και καμιά δεν αγαπάς και του αγέρα του μιλάς
κι εγώ, είχα δυό όνειρα και τα ’λεγα του ανέμου:
πες μου απόψε που γυρνάς και μου ζητάς το λόγο
κι απ’ οποιαδήποτε γωνιά βγαίνεις στο δρόμο μου λοξά.

Στο πέρασμά σου μ’ αδικούν κι ύστερα μ’ υπομένουν
σα δικαστής αδέκαστος και σαν τιμωρημένος
είχες περπατησιά αγοριού κι ομπρός μου ερχόσουν ξαφνικά
αγριεμένα άλογα στου νου τα πιο παράλογα
τα χαλινάρια των καιρών παράτησες και τρέχουν.

Tην κοριτσίστικη ψυχή αντίκρισες του κόσμου
η μάνα της θα έσταξε στα χείλη της κεράσι
και την φωνή της γνώρισες πριν στα αυτιά σου φθάσει
αγέρα λύσ’ της τα μαλλιά τις μνήμες που μαραίνουν.

Θυμάσαι αυτόν τον ψίθυρο, θυμάμαι αυτό το αγκάθι
γέροντα και το γέλιο σου κάτι είχε να μου πει
στον πόνο του κόσμου βγαίνεις απέναντι και λες
μην πονάς και μην κλαις
απόψε ποιους συνάντησες έλα κοντά και πες μου
ριγμένη επ’ ώμου η ζωή σαν το ρούχο, ενός αλήτη τ’ ουρανού
που πάντα έλεγε φεύγω.

Μέσα στο φως του φεγγαριού τις σκέψεις μου δαμάζανε
σε μέρος που θα κράταγε και τους ανθρώπους μακριά
ταξίδι του νου, να βγω εκεί που κατοικώ
σε τόπους να μπω που τους κρατάνε μυστικούς
αυτούς τους τόπους αγαπώ.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τα τραγούδια του Βοριά
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.
 
smaragdenia
11-06-2015 @ 07:27
Μέσα στο φως του φεγγαριού τις σκέψεις μου δαμάζανε
σε μέρος που θα κράταγε και τους ανθρώπους μακριά
ταξίδι του νου, να βγω εκεί που κατοικώ
σε τόπους να μπω που τους κρατάνε μυστικούς
αυτούς τους τόπους αγαπώ. ::up.:: ::up.:: ::up.::
Δούλος
11-06-2015 @ 11:37
::up.:: ::up.:: ::yes.::
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
11-06-2015 @ 13:21
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
nadin1974
13-06-2015 @ 01:39
ριγμένη επ’ ώμου η ζωή σαν το ρούχο, ενός αλήτη τ’ ουρανού
που πάντα έλεγε φεύγω....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο