| |
πόσο περίπλοκα τέρατα στη χαραμάδα
παίζει το φρύδι μου τρίζει η ραχοκοκαλιά μου
τρέχω μες στο μυστήριο να βγώ στη λιακάδα
στις πέτρες του κατήφορου κυλάνε τα δάκρυά μου
βλέπω ακόμα τα χέρια μου στο χώρο και το χρόνο
ξέρω πως να παλεύω στο δικό μου αγώνα
έϊ ! φωνάζω στον παλιό ατσαλένιο μου πόνο
θα κερδίσω με τη ψυχή μου τη βαβυλώνα
τρέμω μη και δεν προλάβω να δώ τον καπνό
όρθιος ακούω το μακρυνό βούϊσμά της
ίσως την έχτισα στον ύπνο μου κάποτε θαρρώ
κι ίσως να μούχει μάθει το κρυφό περάσμά της
χάνομαι ανεξήγητα στην κάψα και στην αρμύρα
ψάχνω το νήμα της και κατεβαίνω στ'ακρογιάλι
νάμε,και τούτης της θάλασσας ν'ανοίγω τη θύρα
εγώ είμαι ναί,ναί κι η σκέψη μου στο κεφάλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
