| |
Μου λες τα βήματα ν’ ακολουθώ
τον χτύπο της καρδιάς
να μη φοβάμαι έχω μυαλό
στα δύσκολα θ’ αντέξω
μα η καρδιά πληγώνεται
και η ψυχή ραγίζει
τόση κακία γύρω
τόση ασκήμια
κι εγώ στέκομαι και την κοιτώ
δεν έχω μπογιές
για να ζωγραφίσω
τον κόσμο όπως θα ‘πρεπε
να ‘ναι.
Μου λες πως γρήγορα κι εγώ θα καταλάβω
και την παρτίδα εγώ αυτή μια μέρα θα κερδίσω
όμως κι εσύ που πάλεψες μονάχη
σε νίκησαν οι κύκλωπες στη μάχη.
Τα μάτια σου κουρσέψαν τα κύμματα
θάλασσας
πέλαγα ολόκληρα είναι χτισμένα
ως την κόρη
περίμενες με το φόρεμα στο χέρι
μα την Ιθάκη
ούτε εσύ πρόφτασες να δεις.
Έχοντας τα δάκρυα για μνηστήρες
και τη φωνή της χαμένης μάνας
για ανέμους
κίνησες να βρεις το νησί μου
κυλάς μέσα μου
κουρσεύεις το μυαλό μου
κι ας μη με πρόσεξες τότε
σ’ αγαπούσα
άξιζες πιο πολλά απ’ αυτά
που σου ‘δωσε για προίκα
η μοίρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
