| |
Η πραγματικότητα είναι μιά άλλη χώρα.
Εμείς εδώ τη θυμόμαστε
Μόνο σαν κάποιος ταξιδιώτης
Εφτανε κουρασμένος από κει.
Μαζευόμασταν τότε στη λευκή πλατεία
Ν' ακούσουμε τα νέα έκπληκτοι
Και κάποιοι έπαιρναν το θάρρος
Και ρωτούσαν
Πράγματα πιό ιδιαίτερα.
Γιά τη γεύση του βούτυρου
Η την αρμύρα της θάλασσας
Σε μιά πλάτη γυμνή
Που την αγγίζουν χείλη διψασμένα.
Η γιά το κλάμα των μωρών
Σαν πέφτει το σκοτάδι.
Αλλοι κουνούσαν το κεφάλι
Με συγκατάβαση.
-Τι πόνος κι οδυρμός καημένε ταξιδιώτη-
Εμείς εδώ μακάριοι κι αθώοι
Στο φύσημα του ανέμου θα χαθούμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
