Αιμορραγούσε η άνοιξη μπροστά στα μάτια μου
Κι από τα χέρια μου γλιστρούσαν οι γραμμές της ζωής
Χρόνια πριν το χτες
Το σήμερα
Κι έτσι όπως ξεθώριασε το στεφάνι γύρω απ’ το μέτωπο
Έμαθα τα χρώματα να μην πιστεύω
Όλα τα θαύματα από το φως ίσαμε το σκοτάδι ξεγυμνώνονται
Ο τόπος στενεύει από τις τόσες απουσίες
Περπατώ πάνω στις προσευχές που δεν εισακούστηκαν
Περικυκλώνω έναν ύπνο μακάριο και ξένο
Χωρίς να το θέλω ενώνω τελείες και φτιάχνω σχήματα
Μα δεν είμαι μέσα τους
Πουθενά δεν είμαι λιγότερο απ’ ότι τώρα
Κι αυτή τη στιγμή που στέκω ακίνητη εδώ
Μια άλλη στιγμή μου σε κάποια άλλη γη επάνω ταξιδεύει
