Πατέρα πως κατάντησε η γη που έχεις φτιάξει
χάθηκε πέταξ’ η χαρά κι’ πόνος έχει αράξει.
Η θλίψη περπατά παντού κι’όλους μας αγκαλιάζει
το σκηνικό που έκανες καθημερνά αλλάζει.
Τη γη όταν την έφτιαξες ήταν ένα στολίδι
και τώρα εκατάντησε πατέρα μου σκουπίδι.
Τον άνθρωπο τον έφτιαξες πατέρα με αγάπη
κι’ αυτός την βία αγαπά κι’ υψώνει την απάτη.
Πατέρα ξέρω θλίβεσαι κάθε που μας κοιτάζεις
και σαν πατέρας στοργικός πονάς κι’ αναστενάζεις.
Ξέρω πως έχεις πρόγραμμα να βάλεις μία τάξη
το σκηνικό που βλέπουμε σε λίγο θα αλλάξει.
Πατέρα ξέρω σύντομα τον πόνο θα σηκώσεις
ακόμα και τον θάνατο μια μέρα θα σκοτώσεις.
Γι’ αυτό εγώ θα μαρτυρώ ότι θα βάλεις τάξη
και η χαρά πάνω στη γη θα γίνει τώρα πράξη!
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
20-6-2015
