| |
πως να χωρέσω όλα αυτά που νιώθω σε στιχάκια
για να μπορέσω και εγώ να γίνω ποιητής
εγώ που ξεγελάστηκα με άδεια τραγουδάκια
αυτά φέρουν νόημα μονάχα επί σκηνής
Δένω τις λέξεις με σχοινιά
και μ' αλυσίδες κρύες
και παγιδεύω βίαια
εικόνες κι ιστορίες
Ελάττωμα όμως βάρβαρο
για να μην χάσω λέξη
να ναι το ποίημα α-μέτρο
κι ουτ' ο ρυθμός στην σκέψη
πως να αφήσω στο χαρτί λέξεις με ελευθερία
και ν' αρνηθώ απ το ρυθμό την τόση συνοχή
αφού για πάντα θα ζητώ ομοιοκαταληξία
σε ποιήματα που θα 'θελα να αφήσουν εποχή
Για αυτό τα κόβω τα σχοινιά
τις αλυσίδες σπάω
στις λέξεις και στις σκέψεις μου
εγώ κοντρά δεν πάω
Κι αφού συνήθεια έγινε
θυσία από αγάπη
μια λέξη ή μια σκέψη μου
θα λείπει απ το κομμάτι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
