Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μαραμένο γιασεμί
 Την αγάπη μου σε όλη τη στοιχοπαρέα!!!
 
Φεύγω σαν πρώτα ν' αντικρίσω την αυγή
γιατί στο σκότος έχω πλέον βαρεθεί
το μαγεμένο εκείνο μαύρο ουρανό
και τ' ασημένιο το φεγγάρι το χλωμό.

Είναι της νύχτας τα τραγούδια μαγικά
σαν σιγοπαίζουν στο σκοτάδι ρυθμικά
και όλα δένουνε μέσα στη σιγαλιά
και με γυρνούν ξανά στα στέκια τα παλιά.

Πώς να ξορκίσω ξεχασμένες θύμισές
που ζωντανεύουν και με στέλνουνε στο χθες
να πιώ της μοίρας μου το κόκκινο κρασί
σε μια αέναη κι αόρατη γιορτή.

Και κρεμασμένη στο μπαλκόνι το γνωστό,
κρατώ στα χέρια μου της θλίψης το πιοτό
και η σελίνη με κοιτάζει μ' ένα βλέμμα ασημί
και θυμίζω στο σκοτάδι μαραμένο γιασεμί.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Fox
 
kostas maris
25-06-2015 @ 15:38
ωραίο ...
ΛΥΔΙΑ_Θ
25-06-2015 @ 15:43
Ομορφιά !!!!!! ::yes.:: ::yes.::
smaragdenia
25-06-2015 @ 16:11
Πώς να ξορκίσω ξεχασμένες θύμισές
που ζωντανεύουν και με στέλνουνε στο χθες
να πιώ της μοίρας μου το κόκκινο κρασί
σε μια αέναη κι αόρατη γιορτή.

ΟΜΟΡΦΟ ΒΟΥΛΑ
ΑΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΕΣ
ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ
ΤΙΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
pennastregata
25-06-2015 @ 17:15
::rol.:: ::smile.:: ::smile.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
25-06-2015 @ 17:16
::love.:: ::love.:: ::love.::
Μ.Ελμύρας
25-06-2015 @ 18:30

Όμορφες εικόνες! ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
25-06-2015 @ 21:10
Πώς να ξορκίσω ξεχασμένες θύμισές....ωραίο Βούλα!
Κώστας 1959
25-06-2015 @ 21:48
Καλησπέρα Βούλα.
Γεμάτο πολύ ωραίες εικόνες !!! Πανέμορφο !!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::

https://www.youtube.com/watch?v=HvxZG07aHuU
https://www.youtube.com/watch?v=czJO9YaB_X0
φραγκοσυριανος
25-06-2015 @ 22:36
Είναι της νύχτας τα τραγούδια μαγικά
σαν σιγοπαίζουν στο σκοτάδι ρυθμικά
και όλα δένουνε μέσα στη σιγαλιά
και με γυρνούν ξανά στα στέκια τα παλιά.

Πώς να ξορκίσω ξεχασμένες θύμισές
που ζωντανεύουν και με στέλνουνε στο χθες
να πιώ της μοίρας μου το κόκκινο κρασί
σε μια αέναη κι αόρατη γιορτή.
::up.:: ::kiss.:: ::up.::
Nikos Krideras
26-06-2015 @ 00:16
Πολύ ωραίο Βούλα !
Nikos Krideras
26-06-2015 @ 00:19
που εισουν χαμένη βρέ ?

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο