| |
ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΝΟΤΙΑ
Ήτανε Θεέ μου μιά φορά....μιά χώρα κάπου στον νοτιά....
Οι κάτοικοι της λιγοστοί, περηφανοι μα και φτωχοί....,
Είχανε έναν αρχηγό...πούχε του λιονταριού ψυχή....
Ήτανε νέος κι όμορφος....μα είχε καρδιά μικρού παιδιού....
Ζούσανε τότε φτωχικά...όμως περήφανα κοιτούσαν....
Όποιον στην χώρα τους ερχόταν....κι αν έπρεπε τον πολεμούσαν,
Έτσι...εκείνο τον καιρό....βρέθηκε μια βασίλισσα...
Από μια χώρα του βοριά...σκληρή μα και αλήτισσα....
Ζήτησε από τον αρχηγό....να δόσει γη μα και νερό....
Να παραδόσει τα ιερα....της χώρας του τα μυστικά...
Μα ο αρχηγός της είπε ...ΟΧΙ...τη χώρα μου δεν ξεπουλώ
Σήκω και φύγε τωρα αμέσως.....τι τον λαό μου αγαπώ....
Αγρίεψε τότε αυτή...κι΄έδοσε τελεσίγραφο....
Αν δεν μου δόσετε ότι θέλω, σας κάνω τη ζωή ποδήλατο....
Ο νέος όμως δεν φοβόταν....άκου...της είπε...θα ρωτήσω,
Αύριο κιόλας τον λαό μου...δεν θέλω να τον αγνοήσω....
Κι΄αν θέλει να στην παραδόσει....τότε η γη είναι δική σου,
Αν όμως πούνε όλοι όχι....από εδώ εξαφανίσου.....
Έτσι ο περήφανος λαός τούτης της χώρας της μικρής..
Που ζούσε πάντα φτωχικά....και αγαπούσε αυτή τη γης....
Έβγαλε την απόφαση... ότι περήφανος θα ζήσει...
Κι ότι πατρίδα ...ΔΕΝ....χαρίζει...κι΄έδιωξε την κυρά στη δύση...
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
