| |
Μοιάζει σαν να μην τελειώνει η αγωνία μακρυά σου
Μοιάζει σαν να μην πρόκειται να μάθω ποτέ γιατί χάθηκες
Μοιάζει ατέλειωτος ο χρόνος μακρυά σου
και δε θα μάθω αν θα ξαναειδωθούμε
όλοι οι ήχοι μοιάζουν πιο έντονοι
και οι εικόνες γίνονται όλο και πιο θαμπές
τα χρώματα ξεχάστηκαν κάπου μες στο πράσινο
και η αναμονή μου στη σιωπή θα είναι για ακόμη μια φορά αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα
κάπου κάπου θα ξεσπάω
ύστερα θα νοσταλγώ την ηρεμία μου
και ύστερα πάλι
ξανά και ξανά
τα καλοκαίρια θα μεθάω και τους χειμώνες θα θάβομαι
Μα ίσως και έτσι να ναι σήμερα
Κι από αύριο κάτι άλλο
κι ίσως σε ξαναδώ
και να ξέρεις θα σου χαμογελάσω
κι εσύ
το ίδιο
ίσως στο βουνό
ίσως στο νησί
μα και πάλι δε θα σε χορτάσω
θα νιώθω το σώμα μου να φέρνει στροφές
κι ίσως αύριο αυτός ο κόμπος στο λαιμό να λυθεί
χωρίς ουσίες
χωρίς καταστολή
σαν το νερό της θάλασσας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
