| |
Κουφώνω τα παράθυρα.
Το απόγευμα φέρνει ειρήνη.
Λέω τον σκοπό της διψασμένος
και ανοιγοκλείνοντας σαν βλέφαρο που τρέμει
απ' το φως.
Εκείνο που είναι πηλός,
κάποτε, χάνει
το θεϊκό σημάδι της δημιουργίας,
αφυδατώνεται από αισθήματα
γίνεται ένας προδότης
τ' ουρανού
χωρίς σκοπό
χωρίς έλεος.
Στον αέρα είναι χαραγμένα τα παραμύθια.
Οι ήρωες των καιρών μας προχωρούν στα σκοτεινά,
που θα 'λεγε κι ο ποιητής.
Αποφάσισε όσον θάνατο θες, εγώ θα αντέξω
θα σβήσω το μιαρό σου ηφαίστειο και θα πράξω
τις κεφαλαίες μου ουτοπίες
αυτές που δεν μπορείς να καταλάβεις-
Εγώ που είμαι ένας λαός που υποφέρει,
θα οπλιστώ· η υπομονή μου
θα λυγίσει τ' ατσάλια σου
τα ταμεία σου που χλευάζουν την φτώχεια μου
θα μείνουν εμβρόντητα
να με κοιτούν μη καταλαβαίνοντας
πού βρήκε ο Δαυίδ ετούτος τόσο θάρρος..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
