| |
Ήτανε Σάββατο καυτό
Ήταν Ιούλιος γι’αυτό
Είχα πνιγεί σ’ένα λεφτό
Από τις λάγνες φλόγες
Δεν είχα βρει τη συνταγή
Για να χαρώ ως την αυγή
Τις ομορφιές της πονηρής
Ας ήμουνα ο μουστερής
Της Άνας Κάρμεν Ρόγες
Όλα αγέρας γίνανε
Όλοι οι δρόμοι μείνανε
Μία για πάντα πίσω
Όλοι οι άσοι έχουν παιχθεί
Βγήκα σε δρόμο σα σπαθί
Μέχρι την άκρη ίσο
Είχα για γκόμενα μονάχα άδεια γη
Ούτε ενός γύπα η ανάσα η κραυγή
Ήτανε μόνο οι τρεις οι μοίρες μου
Στης Κάντιλάκ μου το καπό
Είχαν σωθεί οι μπίρες μου
Δεν είχα τι να πω
Χωρίς αμόλυβδη σταλιά
Χωρίς ν’ακούγεται μιλιά
Είπα να κάνω τη γνωστή παλληκαριά
Να ονειρευτώ τη Μαίρη Λου
Μέχρι να σπάσει για αλλού
Όλη αυτή η καρμοιριά
Το γέρικο χαρμάνικο αψίκορο λιοπύρι
Για να τη δώσει πια αγρίως στο καλόπαιδο που ξέρω για Βορριά
Μήπως τα ρίξει όπου να’ναι τα μποφόρ με το σιχτίρι
Αφού ήρθε η ώρα να αράξω όπως πρέπει και στο μάξιμουμ
Έγινε απότομα το κάθισμα εργένικο κρεβάτι στο αμάξι μου
Με το καπέλο μου απάνω από τα μάτια
Νόμιζα πως θα γλάρωνα δε φύγαν δυο λεπτά
Όταν μια κόρνα από μια Σέβρολετ κοφτά
Με έβγαλε απ’τη σιέστα μου
Ετοίμασε τη φιέστα μου
Και έγινα κομμάτια
Είδα μια αγκράφα από ήλιο σε μπλουτζίν
το πιο τέλειό μου αστέρι
κάπως μου έστησε καρτέρι
το πανέμορφο το γιν
Ένα παγούρι από πάνω μέχρι κάτω παγωμένο
Ένα άγαλμα από τεχνίτη σιδερά
Ολόσωμη απόδραση ξανθιά πρώτη φορά
Κατέφτασε στα μέρη μου σα τρένο
Ίδια φίνο μπέρμπον σπίρτο
Να μου λέει το στέτσον γύρτο
Μια πνοή σα βόμβα δυόσμου
Να μου λέει είσαι δικός μου
Να’ναι έτοιμη στην πρίζα
Να λυγίζει και να γέρνει
Όσο πιο πολύ αέρα παίρνει
Σα τον πύργο από την Πίζα
Ένα διάφανο από ζάχαρη πετσί
Όλη απάνω μου η τύχη
Που την άφησα να βήχει
Που τη νόμιζα ανέκαθε κουτσή
Έριξε μόρτικη ματιά
Γλίστρησε όπως τα γατιά
Ολόκληρη μου είπε ότι καίγεται
Μπροστά μου ήρθε χείμαρρος που μ’έλουσε βροχή
Κι αν ξέμεινα στην έρημο μου φάνηκ’ εξοχή
Τη ρώτησα πως λέγεται
Μου είπε με χρειάζεσαι
Με λένε Αφροδίτη
Κάθησε μην κουράζεσαι
Είσαι από τώρα στη σπηλιά
Μ’έχεις δεμένη με θηλιά
Και με τραβάς απ’τα μαλλιά
Για να ανοίξεις σπίτι
Μαρσάρησε αγόρι μου
Από το σταυροδρόμι
Είναι καπνός οι όροι μου
Γίναν μπουχός οι νόμοι
Με αγκάλιασε σα παναγιά
Με τάισε σα μαχαραγιά
Ορμή που σφύζει σα πυρσός
Κορμί που αλλάζει σα κισσός
Όπου ήθελε για χάρη της ροβόλαγα
Μια τύπισσα δυο μέτρα
Με μέθυσε ερωτόλογα
Που λιώνανε και γρανιτένια πέτρα
Έτρωγε το πλεμόνι μου
Χάιδεψε το τιμόνι μου
Βρήκε στη μίζα τα κλειδιά
Είπε καλώς τα τα παιδιά
Ρακομελένιο αίμα
Ματάρες μαγικά ραβδιά
Όλο από νέκταρ κι ευωδιά
Χείλη βε έξι μια καρδιά
Όλο το γκάζι τέρμα
Όλα αγέρας γίνανε
Όλοι οι δρόμοι μείνανε
Μία για πάντα πίσω
Όλα τα λόγια έχουν λεχθεί
Όλοι οι άσοι έχουν παιχθεί
Βγήκα σε δρόμο σα σπαθί
Μέχρι την άκρη ίσο
Όλα αγέρας γίνανε
Όλοι οι δρόμοι μείνανε
Μία για πάντα πίσω
Όλα αγέρας γίνανε
Όλοι οι δρόμοι μείνανε
Μία για πάντα πίσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
