| |
Ετρεχα στο δρομο να προλαβω την ανασα σου. Να μυρισω το χνωτο σου στον παγωμενο βορια που μαστιγωνε την ψυχη μου. Σε ειχα δει αρκετες φορες να περνας απο το ιδιο σοκακι. Να γερνεις τα ματια μου πανω μου οπως το ηλιοβασιλεμα φιλαει της νυχτας την αρχη. Αυτη η ματια σου πεταριζε στα ονειρα μου για πολλα βραδια. Δεν σε προλαβα... Ανθρωποι, μηχανες, μπηκαν μπροστα μας. Και εσυ εφευγες μπροστα χωρις να ριξεις την ματια σου πισω. Αγχωμενη, νευρικη, μπλεγμενη στον ιστο της καθημερινοτητας. Μυρισα τον πανικο σου, ξεχεινωταν απο καθε σου πορο. Σταθηκα στην ακρη και σε κοιτουσα που εφευγες μεχρι που εγινες ενα μικρο σημαδακι και χαθηκες. Γυρισα το κεφαλι μου και περπατωντας αργα εφτασα στο σπιτι μου. Το βραδυ κοιμηθηκα φορωντας θλιμενα ονειρα. Περασε καιρος και δεν σε ξαναειδα ποτε. Σχεδον σε ξεχασα. Μονο που μετα απο καιρο, καποια βραδια στα ονειρα μου τρυπωνουν παλι τα ματια σου. Δυο πετραδια, δυο πλανητες απο αλλους κοσμους τα νιωθω σαν σε τροχια γυρω απο την ψυχη μου. Και χαμογελαω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
