| |
[align=center]Δεν έχω λόγο, στην αγάπη που σκοτώσαμε,
δεν εξαρτάται. από μένα τι σε παίρνει.
Φεύγεις αργά, με αντίο που δεν είπαμε,
κι αυτή η σιωπή, τον λυγμό μου παρασέρνει...
Πήγα, στα μέρη μας, εκεί που σ΄ ερωτεύτηκα,
και με δάκρυ ζήτησα, ο χρόνος να σε φέρει,
μ' ένα παράπονο, κανείς δεν ξαναγύρισε,
γι' αυτό γυρνώ, πίσω στο σπίτι μ' άδειο χέρι...
Μην αρνηθείς, μες το σκοτάδι ορκιστήκαμε,
κάθε μας όνειρο μαζί να κυνηγάμε.
Μην αρνηθείς, νύχτες και κάτι πρωινά,
σε ένα σώμα αγκαλιά, να τα περνάμε...
Μην αρνηθείς, πως πάντα εγώ μόνο σε ένιωθα,
μην αρνηθείς ότι κι εμένα μ' έχεις νιώσει.
Μια φυλακή, είναι οι σκέψεις που σε φέρνουνε,
κι αυτό το βράδυ πάλι, δεν θα ξημερώσει...
Δεν έχω λόγο, στη ζωή αυτή που διάλεξες,
και δεν μπορώ, να σου πω τι κάνεις λάθος.
Πρέπει εσύ, με την ψυχή σου να μιλήσεις,
μονάχα σκέψου, τι απέμεινε απ' το πάθος...[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 22/07/2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
