| |
| | Η Αθήνα, ο Μάντης και η Δημοκρατία |  | | |
Όταν η αρχαία Αθήνα γέννησε τη Δημοκρατία, κανείς δεν πρόσεξε ότι κυοφορούσε δίδυμα κορίτσια. Το πρωτότοκο, όταν γεννήθηκε, είχε πάνω στο στήθος του χαρακωμένο το γράμμα Δ και όλοι, αντικρίζοντας αυτό το αποδεικτικό σημάδι (το οποίο είχε προβλέψει ένας εξόριστος μάντης), βροντοφώναξαν "γεννήθηκε η Δημοκρατία"! Η Δημοκρατία, επαινέθηκε από όλους τους πολίτες, οι οποίοι την προσκύνησαν και ορκίσθηκαν ότι θα την υπηρετούν για πάντα.
Την πήραν οι μαμές τη Δημοκρατία και την μετέφεραν στο παλάτι, για να την καθαρίσουν, να την σκεπάσουν με καθαρά σεντόνια και να την προφυλάξουν από την τυραννία, αλλά και πολλούς άλλους εχθρούς της.
Το δευτερότοκο κοριτσάκι, παίδεψε πολύ την Αθήνα. Όταν την απελευθέρωσε από τους πόνους, δεν ήταν κανείς μαζί της, επειδή όλοι νόμιζαν πως δεν υπήρχε δεύτερο παιδί. Το κορίτσι αυτό, δεν ήταν τόσο λαμπερό σαν το πρώτο. Κακομούτσουνο, με δύο μάτια σαν της κουκουβάγιας και ήρεμο σαν το σοφό Σωκράτη. Και δεν έκλαιγε όπως όλα τα μωρά όταν γεννιούνται. Ήταν σιωπηλή και παρατηρούσε τα πάντα γύρω της, έτοιμη -σαν από πάντα- να υπηρετήσει με τον δικό της τρόπο την πόλη που τη γέννησε.
Η Αθήνα, όμως, δεν μπορούσε να αναθρέψει και το δεύτερο κοριτσάκι. Ο εξόριστος μάντης τής είχε πει, ότι έπρεπε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη Δημοκρατία, να την προφυλάξει από όλους τους τυράννους και να την κάνει αθάνατη και ανίκητη. Έκανε παράκληση στους θεούς και τις θεές να την συμβουλέψουν. Κι ενώ περίμενε κάποια θεϊκή ανταπόκριση (η οποία ποτέ δεν ήρθε) και ακούγοντας από μακριά τις χαρούμενες φωνές και τα τραγούδια των αθηναίων, καθάριζε με περίσσια φροντίδα το δευτερότοκο κοριτσάκι της, που το αγάπησε με την πρώτη ματιά. Παράλληλα, όμως, ένιωθε και ένοχη επειδή δεν αισθάνθηκε αγάπη για το άλλο της κορίτσι που τώρα βρισκόταν στο παλάτι.
Εκεί λοιπόν που καθάριζε το βρέφος με τα φύλλα μιας ελιάς, έφτασε και στα πέλματά του. Κάτω από το αριστερό του πέλμα ήταν χαραγμένη μία λέξη. Κοίταξε καλύτερα και αντίκρισε το όνομα.... Δημοκρατία. Σαστισμένη, ξανακοίταξε το μωρό. Μετά από λίγο κατάλαβε την τραγική αλήθεια. Το πρωτότοκο κοριτσάκι, που όλοι οι αθηναίοι ορκίστηκαν να το υπηρετούν για πάντα, δεν ήταν η Δημοκρατία.
Τότε το Δ που ήταν χαρακωμένο στο στήθος της, τι σήμαινε;
Ταραγμένη η Αθήνα με αυτή την εξέλιξη και μη θέλοντας να προβεί σε βιαστικές δηλώσεις προς τους πολίτες της, πήρε το μωρό και το έκρυψε σε μια έρημη καλύβα που βρισκόταν μέσα σε ένα δάσος από πλατάνια, μέχρι να καταφέρει να μάθει την πραγματική ταυτότητα του πρωτότοκου παιδιού της. Κι αφού οι θεοί δεν της απαντούσαν, πήγε στον μάντη που είχε προβλέψει ότι θα γεννούσε τη Δημοκρατία.
Ο μάντης ζούσε απομονωμένος, βαθιά μέσα στο δάσος όπου βρισκόταν και η καλύβα. Μόλις είδε την Αθήνα να τον πλησιάζει, της είπε «σε περίμενα».
«Ποιο είναι το όνομα του πρωτότοκου παιδιού μου»; τον ρώτησε η Αθήνα. «Η απάντηση που ψάχνεις είναι σε αυτό το πλατανόφυλλο», της είπε ο μάντης και άπλωσε το χέρι του προς τη μεριά της, για να της το δώσει. Το κοίταξε η Αθήνα και είδε γραμμένο πάνω του το όνομα Δημοκρατία. «Μάντη, δεν ήρθα εδώ για να μου πεις πράγματα που τα γνωρίζω. Εγώ σε ρώτησα για το άλλο παιδί και όχι γι αυτό που έχω στην καλύβα». «Κράτα το πλατανόφυλλο. Από την άλλη του μεριά είναι γραμμένο το όνομα που ζητάς. Πριν, όμως, σου το δώσω, θέλω να μου ορκιστείς, ότι ποτέ δεν θα επιτρέψεις να πατήσει το πόδι του εδώ μέσα το πρωτότοκό σου παιδί». «Στο ορκίζομαι, μάντη», του απάντησε.
Πήρε η Αθήνα το πλατανόφυλλο, αλλά δίσταζε να το αναποδογυρίσει. Ο όρκος που είχε δώσει στον μάντη, την είχε βάλει σε πολύ άσχημες σκέψεις. Θα μπορούσε να της ζητήσει τα πάντα, κι αυτός το μόνο που θέλησε ήταν να μην έρθει ποτέ στο δάσος του το κορίτσι που προσκυνούσαν οι αθηναίοι. Αποφάσισε να το διαβάσει μόλις θα έφτανε στην καλύβα, όπου είχε αφήσει τη Δημοκρατία.
Ενώ πλησίαζε, άκουσε φωνές από ανθρώπους που λογομαχούσαν. Φοβήθηκε, μήπως είχαν πάει στην καλύβα και έκαναν κακό στην αληθινή Δημοκρατία. Ευτυχώς εκεί ήταν όλα ήσυχα και το κοριτσάκι κοιμόταν. Έκρυψε το πλατανόφυλλο μέσα σε κάτι άχυρα και πήγε να δει τι συμβαίνει και για ποιο λόγο τσακωνόντουσαν οι αθηναίοι. Αυτό που αντίκρισε την έκανε να σαστίσει. Όλοι και όλες αλληλοσπαρασσόντουσαν. Ο ουρανός τής πόλης είχε μαυρίσει από σμήνη κορακιών. Όλα τα ζώα έτρεχαν και κατευθυνόντουσαν προς το δάσος τού μάντη. Το ίδιο κάποια παιδιά που δεν είχαν προλάβει να προσκυνήσουν το πρωτότοκο κορίτσι, κάποιοι άστεγοι, φτωχοί και εξαθλιωμένοι που δεν είχαν πρόσβαση στο παλάτι και κάποιοι τρελοί που δεν τους επιτρεπόταν να πλησιάσουν το μωρό. Η Αθήνα κοίταξε για άλλη μια φορά προς τον ουρανό και είδε την Ειρήνη να έχει ανοίξει τα φτερά της, να την εγκαταλείπει και να κατευθύνεται κι αυτή προς τον πλατανότοπο. Μην μπορώντας να εξηγήσει τι είχε συμβεί, έτρεξε αλαφιασμένη πάλι πίσω στο καλυβάκι. Πήρε το πλατανόφυλλο και με τρεμάμενα χέρια το αναποδογύρισε.
Διαβάζοντας το όνομα, κατάλαβε. Κατάλαβε τι ήταν αυτό που έμελλε να στοιχίσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, τι ήταν αυτό που θα ξεκλήριζε οικογένειες, φίλους, συντρόφους και ολόκληρους λαούς για όσο αυτοί θα πορεύονταν στη Γη. Και αυτό το κάτι ήταν, ότι οι άνθρωποι ορκίστηκαν να υπηρετούν για πάντα το πρωτότοκο κορίτσι. Της οποίας το πραγματικό όνομα ήταν.... Διχόνοια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ..η εμπιστοσύνη στον άλλον ξεκινά από το αν έχω, ή όχι, εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.. | | | |
|
Μπούρμπουρ Λίθρας
24-07-2015 @ 03:13 | σαγηνευτική ιστορία και ωραία γραφή.
εσύ το σκέφτηκες;μπράβο ::up.:: | | pennastregata
24-07-2015 @ 10:16 | Πες το ψέματα...! ::rock.:: ::rock.:: | | Κάλφας
24-07-2015 @ 22:52 | Η τρομερή μπρουχίτα! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
