| |
Νύχτα σιωπηλή του καλοκαιριού.
Άπνοια και ζέστη ανυπόφορη.
Το παράθυρο ανοικτό
και τα φώτα του δρόμου
ορθωμένα στη σειρά.
Κρεμασμένα χρόνια τώρα
πάνω απ’ τα κεφάλια μας
στέκουν αμίλητα κι αυτά
όπως τ’ άστρα.
Μονάχα φέγγουν. Ένα κίτρινο φως.
Πού να οδηγεί ο δρόμος τώρα;
Να φτάνει άραγε ως πέρα
στην παλιά καγκελόπορτα;
Ίσως… Το τέλος κρύβει εκπλήξεις.
Είναι αργά.
Κανείς δεν περνά τέτοια ώρα.
Μόνο μακρινές ομιλίες.
Όλοι έφυγαν.
Όλοι έμειναν μέσα.
Το ίδιο κάνει.
Στην κουζίνα ένα σπίρτο
μια που ανάβει
και σβήνει απότομα.
Μόνο η μυρωδιά του καμένου.
Το νερό που βράζει
και τελικά εξατμίζεται.
Νύχτα και ζέστη ανυπόφορη.
Ένα κίτρινο φως
πάνω απ’ τα κεφάλια μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
