| |
μιά λέξη μένει στο στόμα μου κλεισμένη
ανείπωτη και χίλιοειπωμένη
κάποιο μικρό αγκαθωτό αναγάλλιασμα
στου μυαλού μου τ'ασπρογάλιασμα
στέκω να σε κοιτάω πέρα κι όλο αχνίζω
ανέγγιχτη είσαι και ήρεμη μα δεν σ'αγγίζω
ίσως την άρνηση γνωρίσω
ανάμεσα στα χέρια μου σα σε κρατήσω
μάταια θέ νάναι τούτη η αδημονία
και το λαχάνιασμα που σέρνω με αγωνία
σ'ακολουθώ με πιστη στο άπλετο μοιραία
ώσπου να φτάσω σε κάποιο ναί και στα ωραία
θαρρώ πως το βλέμα σου με ορίζει
ξεκάθαρα τον πρώτο φόβο μου τον ξεχωρίζει
και να φιλήσω το χαμόγελό σου συγκατανεύει
ότι θέλω να σου πώ το προμαντεύει
επιτέλους μια απολύτρωση,είναι όμορφα εδώ
εσύ,ο τόπος σου τώρα μπορώ να πώ πως σ'αγαπώ
ίσως μονάχα ετσι το αίμα μου θα ξεδιψάσω
όταν γλυκά με πράξη εύκολη θα σ'αγκαλιάσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
