| |
Σαν το σπόρος μες το χώμα που φυτρώνει
Κι όπως γίνεται κλωνάρι ζωντανό
Έτσι μοιάζει αυτό που μέσα μου θεργιώνει
Και γεμίζει το μυαλό μου το κενό
Δεν σου ζήτησα Θεέ εγώ να ξέρω
Να γνωρίζω το καλό και το κακό
Το παράδεισο ετούτο δεν τον θέλω
Προτιμώ να μου μιλάς στον ενικό
.
Μην θυμώνεις εαυτέ μου κάθε τόσο
Μην γεμίζεις το ποτήρι με θυμό
Σ' αγαπώ κι εγώ δεν ξέρω πια το πόσο
Κι ας σου δείχνω πως συχνά αδιαφορώ
Δεν μου φτάνει να μου λες όλα εντάξει
Και να είναι η ζωή μου χλιαρή
Το γουστάρω το μακό απ' το μετάξι
Φτάνει να 'ναι η ψυχή μου ζωντανή
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
