| |
Άσπρες καρέκλες,
απομακρυσμένοι καλόγεροι,
σε κάθε γωνιά του σπιτιού,
να κρατάνε τα παλτό
και παραδίπλα τις ομπρέλες.
Άσπρες υπόγειες μέρες,
σαν κομμάτια εφημερίδας,
να ενώνονται στο μυαλό μου,
δακρυσμένα συμβάντα,
να καταστρέφουν τα πάντα.
Άσπρες άγιες μου μέρες,
θα μπορούσατε να είστε,
πυκνοκατοικημένες περιοχές,
πρασινοκίτρινες κι αυτές.
Άσπρα μου χαρτάκια,
όλο το πάτωμα γεμίζεται,
έτοιμα να σας γράψω,
μα τι συνεργασία κι αυτή!
Άσπρος ουρανός,
να έχει όλα τα χρώματα
και να φαίνεται άσπρος ακόμα,
με τους κεραυνούς του παραπέρα.
Άσπρα φορέματα,
μοιάζουν με νυφικά,
στο καλύτερο χέρι,
της πιο ερωτευμένης μοδίστρας.
Άσπρες σκέψεις,
λευκές σαν το flashback του θανάτου,
πιο λευκές και από τα τριαντάφυλλά σου,
εκείνα που ποτέ δεν έλαβα.[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
