| |
Σαν έρθει η μαύρη ώρα μου
τα φωτερά να κλείσω
στερνός βραχνάς ο διάολος…
ένα μαυράκι ας στρίψει,
πάνω στα γέλια του καπνού
στο κέρατο ν’ αφήσω
την άχαρη μου τη ζωή
και τη συνήθη θλίψη.
Κι οι μέρες που μ’ απάτησαν
κι αυτές που θέλαν βέρα
-τάχα ποιος ξέρει το γιατί-
να πικραθούνε λίγο
να βγει η στερνή μου η πνοή
σε γιορτινό αέρα
κι αν έφτασα ένα Σάββατο
μια Κυριακή να φύγω.
Μη μ’ εύρει μόνο ξαφνικό
και στην τρελή πρεμούρα
φυλάω ‘να εικόνισμα
και της Βγενιάς το σάλι
εκεί στου διάλου τις στροφές
και στην ανεμοδούρα
μην τύχει απ’ τον Παράδεισο
κι ο δρόμος του μας βγάλει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
