| |
[B]Το ταξίδι[B]
Σ’ ένα ατίθασο σκαρί
με ορφανό* κατάρτι,
βιράραμε μες τη βροχή
το καραβόπανό μας,
γιατί διψούσε η ψυχή
να ψάξει την ελπίδα,
σ’ αχαρτογράφητα νερά
μες τη δική σου αγκαλιά
με μια παλιά πυξίδα.
Το σ’ αγαπώ δε θα στο πω
σε τούτο το ταξίδι.
Ο χρόνος, γέροντας σοφός,
θα κάμει τη δουλειά του,
κι αν νιώσω πως στις φλέβες μου
το αίμα σου θα κυλίσει,
τότε στο μπράτσο το δεξί
χαράζω τ’ όνομά σου.
Ξυπνά ο Γραίγος χάραμα
και την αντάρα φέρνει,
φυσώντας το ανάθεμα
με όλη την οργή του,
μη σκιάζεσαι καρδούλα μου
ο φόβος μην κερδίσει,
τις δυσκολίες της ζωής
σαν σε νοιαστώ και με νοιαστείς
ο Μπάτης* θα τις σβήσει.
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
